Hrólf ch. 23

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Hrólfr konungr liggr nú í hernaði, ok dvelst nú fyrir þat, at
hann fari til fundar við Aðils konung. Hann kemr nú undir sik
miklum afla, ok alla konunga, sem hann finnr, þá gerir hann
skattgilda undir sik, ok bar þat mest til, at allir inir
mestu kappar vildu með honum vera ok engum öðrum þjóna, því
at hann var miklu mildari at fé en nokkurir konungar aðrir.

Hrólfr konungr setti þar höfuðstað sinn, sem Hleiðargarðr
heitir. Þat er í Danmörk ok er mikil borg ok sterk, ok meiri
rausn ok hoffrakt var þar en nokkurs staðar ok í öllu því,
sem til stórlætis kom eða nokkurr hafði spurn af.

Hjörvarðr hét einn ríkr konungr. Hann fekk Skuldar, dóttur
Helga konungs, en systur Hrólfs konungs. Þat var gert með
ráði Aðils konungs ok Yrsu drottningar ok Hrólfs, bróður
hennar.

Ok eitthvert sinn bauð Hrólfr konungr Hjörvarði, mági sínum,
til veislu. Þat var einn dag, er hann var at veislunni, at
svá bar til, at þeir váru úti staddir konungarnir, at Hrólfr
konungr brá brókabelti sínu ok fekk Hjörvarði konungi á meðan
sverð sitt.

Ok sem Hrólfr konungr hafði brugðit um sik aptr brókabeltinu,
tók hann aptr við sverðinu ok mælti til Hjörvarðs konungs:
"Þat vitum vit báðir," sagði hann, "at þat hefir lengi verit
mælt, at sá skal vera undirmaðr annars jafnan síðan, er tekr
við sverði annars, á meðan hann bregðr brókabelti. Skaltu nú
vera undirkonungr minn ok þola þat vel sem aðrir."

Hjörvarðr varð þessu ákafliga reiðr ok verðr þó at láta svá
standa, ferr heim við svá búit ok unir illa við sinn hlut,
seldi þó skatt Hrólfi konungi eptir því sem aðrir hans
undirkonungar, þeir sem honum áttu hlýðni at veita.

Ok endar hér Svipdags þátt.