Hrólf ch. 9

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eptir þat heldr Helgi konungr í hernað ok var ágætr maðr. Ok
er stundir liðu fram, fæðir Ólöf barn. Þat var mær. Hún leggr
á barn þat alla óstund. Hún átti hund þann, er Yrsa hét, ok
þar eptir kallaði hún meyna, ok skyldi hún heita Yrsa. Hún
var væn at áliti. Ok sem hún var tólf vetra gömul, skyldi hún
gæta hjarðar ok aldri annat vitast en hún væri karls dóttir
ok kerlingar, því at drottningin hafði svá leynt með þessu
farit, at fáir menn vissu, at hún hafði barn átt ok fætt.

Svá ferr nú fram, þar til at mærin er þrettán vetra. Þá varð
sá atburðr, at Helgi konungr kom þar við land ok forvitnar at
hafa tíðendi af landinu. Hann hefir eina stafkarlsgervi. Hann
sér við skóg einn marga hjörð, ok þar gætti ein kona ung at
aldri ok svá fríð, at hann þykkist ekki hafa sét fríðari
konu. Hann spyrr, hvat hún heiti eða hverrar ættar hún sé.

Hún segir: "Ek em karlsdóttir, ok heiti ek Yrsa."

"Óþrælslig augu hefir þú," sagði hann, ok rennir hann þegar
ástarhug til hennar ok sagði, at þat væri makligt, at
stafkarl ætti hana, fyrst hún er karlsdóttir. Hún bað hann
þat eigi gera, en hann tekr hana sem áðr ok hefr sik til
skipa ok siglir síðan heim í sitt ríki.

Ólöf drottning varð fláráð við þetta ok eigi heilbrjóstuð, þá
er hún vissi. Lét hún sem hún vissi ei, hvat um var, ok gerði
þat í hug sér, at þetta mundi Helga konungi vera til harms ok
svívirðingar, en til einskis frama né yndis. Helgi konungr
gerir nú brullaup til Yrsu ok ann henni mikit.