Bós ch. 10

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú af því, at eigi má í senn segja meir en eitt, þá verðr nú
þat at skýra, sem fyrr hefir borit í sögunni, ok er þar nú
til at taka fyrst, at Hleiðr, systir Goðmundar konungs, hvarf
í burt af Glæsivöllum. Ok sem konungr saknar hennar, lætr
hann leita hennar bæði á sjó ok landi, ok kunni hana engi upp
at frétta. Þeir bræðr váru þá með konungi, Hrærekr ok
Siggeirr. Konungr bað Siggeir bindast fyrir um eftirleit
Hleiðar ok vinna þat til eiginorðs við hana. Siggeirr kvaðst
ætla, at þat mundi eigi auðvelt at finna hana, ef hofgyðjan á
Bjarmalandi vissi ekki til hennar. Þeir bjuggust nú ór landi
ok höfðu fimm skip ok fóru til Bjarmalands ok fundu Hárek
konung ok sögðu honum sín erendi, en hann bað þá fara til
hofsins ok kvað eigi mundu laust fyrir liggja, ef Jómali eða
gyðjan vissu ekki til hennar. Þeir fóru nú til hofsins ok
fundu þar öskudyngjuna, ok sást engi örmul neins þess, er þar
átti at vera.

Fóru þeir nú um skóginn ok kómu til byggða Hóketils karls ok
fréttu eftir, hvárt þau vissu ekki til, hverr hofinu hefði
grandat. En karl kvaðst þat eigi vita, en hann sagði þó, at
tveir gauzkir menn hefði legit undir Vínuskógi mjök lengi, ok
hét annarr Herrauðr, en annarr Bögu-Bósi, ok kvað hann þá sér
þykkja líkasta til at hafa gert slíkt stórræði. En
bóndadóttir sagðist hafa fundit þá á veginum, þá þeir fóru
til skips, ok þeir höfðu með sér Hleiði, systur Goðmundar
konungs af Glæsivöllum, ok sögðu hennar til sín leita mega,
ef nokkurr vilda hana finna.

Ok sem þeir urðu þessa vísir, sögðu þeir þetta konungi, ok
söfnuðu þeir nú liði um allt Bjarmaland ok fengu þar þrjú
skip ok tuttugu ok sigldu síðan til Gautlands ok kómu þar
þann tíma, sem þeir fóstbræðr váru í bardaganum á Brávöllum,
ok var Hringr konungr fámennr heima, ok buðu þeir honum þegar
bardaga eða gefa upp meyna. Konungr kjöri heldr at berjast,
ok urðu þar skjót umskipti. Fell þar Hringr konungr ok mestr
hluti liðs hans. Tóku þeir nú meyna, en ræntu fé öllu ok fóru
í burt síðan ok léttu eigi, fyrr en þeir kómu heim á
Glæsivöllu, ok varð Goðmundr konungr feginn systur sinni ok
þakkaði þeim vel fyrir ferðina, ok þótti hún orðin in
frægasta. Siggeirr biðr nú Hleiðar, en hún var treg til þess
ok kvað þat makligt, at sá nyti sín, er hana frelsaði ór
tröllahöndum.

Konungr kvað Siggeir vel hafa til hennar unnit ok segist eiga
at ráða gifting hennar, - "ok skal eigi útlendum höfðingjum
gagnast at eiga þik, ef þú vilt eigi várum ráðum hlíta," ok
varð nú svá at vera sem konungr vildi.

Ok látum þá nú búast við brúðlaupi sínu, því at þeir hyggja
nú gott til sín, en þat mætti verða, at beinaspjöll yrði á
boðinu.