Bós ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til at taka heima í Gautlandi, þá er Herrauðr var í
burt farinn, skoðaði Sjóðr féhirzlur föður síns. Váru þá
tómar kistur allar ok svá töskur, ok varð honum oft it sama á
munni: "Man ek þat," sagði hann, "at öðruvís var í þenna sjóð
at líta."

Síðan bjóst Sjóðr heiman at taka saman konungs skatta ok
landskyldir, ok var hann þá frekr í flestum útheimtum. Hann
kemr til Þvara karls ok beiddi þar leiðangrs sem annars
staðar. Þvari sagðist frá eldr herferðum ok sagðist leiðangr
eigi gera. Sjóðr sagði hann meira leiðangr eiga at gera en
aðra menn ok kvað hann því ollat hafa, at Herrauðr fór ór
landi, ok beiddi bóta fyrir þá menn, er Bósi hafði meitt. En
Þvari sagði, at maðr ætti at ábyrgjast sik sjálfr, ef hann
gengr til leiks, ok kvaðst eigi ausa út fé sínu fyrir slíkt,
ok sló þá í deilu með þeim. Braut Sjóðr þá upp útibúr Þvara
karls ok tók í burt tvær gullkistur ok mikit fé annat í
vápnum ok klæðum, ok skildu þeir við svá búit. Fór Sjóðr heim
ok hafði mikinn fjárhlut, ok sagði hann konungi frá ferðum
sínum. Konungr kvað þat illa, er hann hafði rænt Þvara karl,
ok kveðst ætla, at honum mundi þat illa gegna. Sjóðr kveðst
eigi sakast um þat.

Nú er at segja frá Herrauði ok Bósa, at þeir búast at sigla
heim ór hernaði. Þá höfðu þeir frétt, at Sjóðr hafði rænt
Þvara karl. Ætlaði Herrauðr þá at friða fyrir Bósa ok sætta
hann við konung. Þeir fengu veðr svá mikil, at skip þeira
skildust, ok týndust þau öll, sem Herrauðr hafði heiman haft,
en hann komst með tvau skip í Elfarsker, en Bósa rak til
Vindlands einskipa.

Þar lá fyrir Sjóðr með tvau skip, nýkominn ór Austrvegi, ok
hafði hann keypt konungi dýrgripi. En er Bósi vissi þat, bað
hann menn sína vápnast, ok lagði hann til fundar við Sjóð ok
spurði, hverju hann vildi bæta, er hann hafði rænt Þvara
karl. Sjóðr kvað hann firna djarfan, er hann þorði slíkt at
mæla, þar sem hann var áðr útlagi konungs, ok kvað honum vel
yfir at láta, ef hann missti eigi meira. Þá tóku
hvárirtveggju til vápna, ok sló í bardaga með þeim, ok lauk
svá, at Bósi varð banamaðr Sjóðs. Gaf hann þá grið þeim, sem
eftir váru, en tók at sér skipit ok allt þat, er á var.

En er honum gaf byr, siglir hann undir Gautland ok fann þar
Herrauð, fóstbróður sinn, ok sagði honum tíðendin, en
Herrauðr sagði honum, at þat mundi eigi bæta um vinsældir
hans við konung, - "eða hví fórtu á minn fund, svá nærri mér
sem þú hefir höggvit?"

"Ek vissa," sagði Bósi, "at mér mundi eigi tjá at forðast
þik, ef þú vildir illu til þín slá, en ek þóttumst þar allt
traust eiga, sem þú vart.

"Kalla má," segir Herrauðr, "at lítill mannskaði væri at
Sjóð, þó at mér væri skyldr, ok mun ek fara á fund föður míns
ok freista, ef ek gæti sætt ykkr."

Bósi kvaðst eigi vænta mikils létta af konungi, en Herrauðr
sagði, at eigi dygði ófreistat. Fór hann á fund föður síns ok
gekk fyrir hann ok kvaddi hann virðuliga. Faðir hans tók
honum fáliga, því at hann hafði frétt áðr sameign þeira Bósa
og Sjóðs.

Herrauðr mælti til föður síns: "Þar er til bóta at sjá, sem
þér eruð, við Bósa, félaga minn, því at hann hefir hent slys
mikit. Hann hefir vegit sjóð, son þinn, þó at sakir væri
nokkurar til, ok viljum vér bjóða sættir ok fé svá mikit sem
þú vilt sjálfr kjósa ok þar með várt fylgi ok hylli ok slíka
þjónustu sem þér vilið hann krefja."

Konungr svarar þá reiðuliga: "Mikit kapp leggr þú á,
Herrauðr, at fylgja illmenni þessu, ok mundi mörgum þykkja
þér betr standa at hefna bróður þíns ok várrar svívirðu."

Herrauðr svarar: "Lítill mannskaði var at Sjóð. Veit ek ok
eigi, hvárt hann var minn bróðir eða eigi, þó at þú heldir
mikit til hans, ok þykkir mér þú eigi virða mik mikils, at þú
vilt eigi taka sættir fyrir mínar bænir, en ek þykkjumst þá
bjóða betra mann í stað Sjóðs í þá þjónustu, sem hann hafði."

Þá mælti konungr reiðr mjök: "Allt þitt formæli, sem þú
veitir Bósa, skal mikit spilla til, ok þegar ek get honum
nát, skal hann uppi hanga miklu hæra en menn viti dæmi til,
at nokkurr þjófr hafi svá hátt hangit."

Þá svarar Herrauðr reiðr mjök: "Þat munu margir mæla, at þér
kunnið eigi sóma yðvarn at þiggja. Nú með því, at þú vilt mik
einskis virða, þá máttu til þess ætla, at eitt skal yfir okkr
Bósa ganga, ok skal ek svá verja hann sem sjálfan mik ok mér
endist líf til ok karlmennska, ok munu þat þó margir mæla, at
nógu dýrt muni þá keyptr einn ambáttarsonr, ef þér gefið oss
við."

Snýr Herrauðr þá í burt reiðr mjök ok létti eigi fyrr en hann
fann Bósa ok sagði honum, hversu þeir feðgar höfðu skilit.