Bós ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þat var nú eitthvert sinn, at hirðin hafði soppleik, ok léku
menn með kappi miklu, ok gerðu þeir nú leik til Bósa, en hann
tók hart í móti, ok gekk hönd ór liði á einum konungsmanni.
Annan dag braut hann fót í öðrum. Inn þriðja dag veittust at
honum tveir menn, en margir óþægðu honum. Sló hann þá augat
ór einum með soppinum, en annan felldi hann, ok brotnaði hann
á háls. Hlupu þeir þá til vápna ok vildu drepa Bósa, en
Herrauðr stóð hjá honum með þá menn, sem hann gat fengit, ok
var búit við sjálft, at þeir mundu berjast, áðr en konungr
kom til. En fyrir tillögu Sjóðs gerði konungr Bósa útlægan,
en Herrauðr kom honum undan, svá at honum varð eigi nát.

Litlu síðar beiddi Herrauðr föður sinn at fá sér herskip ok
röskva menn til fylgdar, því at hann lézt vilja ór landi ok
afla sér meiri frægðar, ef þess verðr auðit. Konungr bar þat
mál fyrir Sjóð, en hann kveðst ætla, at sneyðast mundi
féhirzlurnar, áðr en Herrauðr er svá heiman gerr sem honum
líkar. Konungr sagði, at þeir skyldu við þat leita, ok varð
svá at vera sem konungr vildi, ok var nú búin ferð Herrauðar
með miklum fékostnaði, ok var hann vandr at öllu, ok kom þeim
bræðrum lítt saman. Hafði hann fimm skip ór landi, ok váru
þau flest öll forn. Vaska menn hafði hann með sér ok mikit fé
í gulli ok silfri, ok sigldi hann nú burt af Gautlandi ok
suðr til Danmerkr.

Einn dag í miklu veðri þá stóð maðr á bjargi ok beiddi fars.
Herrauðr sagðist eigi gera sér króka til hans, en segir far
til reiðu, ef hann náir skipinu. Þessi maðr stökk af bjarginu
ok kom niðr á sveifinni fyrir utan stýrit, ok var þat fimmtán
álna langt hlaup. Þar þekktu menn Bósa. Herrauðr fagnar honum
vel ok segir hann skyldu vera stafnbúa á skipi sínu. Þaðan
sigldu þeir til Saxlands ok herjuðu, hvar sem þeir fóru. Þeim
varð gott til fjár, ok fóru þeir svá fimm vetr.