Bós ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Maðr er nefndr Þvari ok var kallaðr Bryn-Þvari. Hann bjó
skammt frá konungs atsetum. Hann hafði verit víkingr mikill
inn fyrri hlut ævi sinnar, ok þá er hann var í víkingu, mætti
hann skjaldmey einni, er Brynhildr hét. Hún var dóttir Agnars
konungs ór Nóatúnum. Þau börðust, ok bárust sár á Brynhildi,
þangat til at hún var óvíg. Tók Þvari hana þá til sín ok
mikinn fjárhlut með henni. Hann lét græða hana at heilu, ok
var hún síðan hnýtt ok bömluð, ok var hún því kölluð
Brynhildr baga. Þvari gerði brúðlaup til hennar, ok sat hún á
brúðbekk með hjálm ok brynju, en þó váru ástir þeira góðar.
Lagði Þvari þá af hernað ok settist í bú, ok áttu tvá sonu,
ok hét Smiðr inn eldri; hann var eigi mikill maðr vexti,
manna fríðastr sýnum ok slyngr við allar íþróttir ok svá
hagr, at hann lagði á allt gerva hönd. Bósi hét annarr sonr
þeira. Hann var mikill vexti ok sterkr at afli, dökklitaðr ok
ekki mjök fríðr ok líkr móður sinni at skaplyndi ok sköpun,
kátr var hann ok keskimáll ok þráfylginn því, sem hann tók
upp, ok eigi mjök fyrirleitinn við hvern sem hann átti. Móðir
hans unni honum mikit, ok var hann kenndr við hana ok kallaðr
Bögu-Bósi. Hafði hann ok margar tiltekjur til þess bæði í
orðum ok verkum, at honum var þetta sannnefni.

Busla hét kerling. Hún hafði verit frilla Þvara karls. Hún
fóstraði sonu hans. Hún kunni margt í töfrum. Smiðr var henni
miklu eftirlátari, ok nam hann margt at henni. Hún bauð Bósa
at kenna honum galdra, en Bósi sagðist eigi vilja, at þat
væri skrifat í sögu hans, at hann ynni nokkurn hlut með
sleitum, þann sem honum skyldi með karlmennsku telja. Mjök
var nær um aldr þeira Herrauðar konungssonar ok karlssona, ok
var vingott með þeim, ok var Bósi jafnan í konungsgarði, ok
lögðu þeir Herrauðr lag sitt saman. Sjóðr vandaði um þat, at
Herrauðr gaf Bósa klæði af sér, því at hans váru jafnan í
sundr rifin. Bósi þótti ok harðleikinn, ef hann var at gamni
með þeim, en engi þorði um at vanda fyrir Herrauð, því at
hann mælti allt eftir Bósa. Nú beiddi Sjóðr, at hirðmenn
skyldi lemja hann ór leik.