Close

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þetta kveld kom Busla kerling at máli við Þvara karl ok spurði, hvárt hann ætlaði ekki at bjóða fé fyrir son sinn, en hann sagðist eigi vilja ausa út fé sínu ok sagðist vita, at hann gæti eigi keypt þeim manni líf, sem deyja skyldi ok feigr væri, ok spurði, hvar nú væri komit töfrum hennar, at hún veitti eigi Bósa nokkut lið, en hún sagði sér eigi mega göngumannligar fara en honum.

Þetta kveld it sama kom Busla í þat herbergi, sem Hringr konungr svaf í, ok hóf upp bæn þá, er síðar er kölluð Buslubæn, ok hefir hún víðfræg orðit síðan, ok eru þar í mörg orð ok ill, þau sem kristnum mönnum er þarfleysa í munn at hafa, en þó er þetta upphaf á henni:

"Hér liggr Hringr konungr,

hilmir Gauta,

einráðastr

allra manna;

ætlar þú son þinn

sjálfr at myrða,

Þau munu fádæmi

fréttast víða.

Heyr þú bæn Buslu,

brátt mun hún sungin,

svá at heyrast skal

um heim allan,

ok óþörf öllum,

þeim sem á heyra,

en þeim þó fjándligust,

sem ek vil fortala.

Villist vættir,

verði ódæmi,

hristist hamrar,

heimr sturlist,

versni veðrátta,

verði ódæmi,

nema þú, Hringr konungr,

Herrauð friðir

ok honum Bósa

bjargir veitir.

Svá skal ek þjarma

þér at brjósti,

at hjarta þitt

höggormar gnagi,

en eyru þín

aldregi heyri

ok augu þín

úthverf snúist,

nema þú Bósa

björg of veitir

ok honum Herrauð

heift upp gefir.

Ef þú siglir,

slitni reiði,

en af stýri

stökkvi krókar,

rifni reflar,

reki segl ofan,

en aktaumar

allir slitni,

nema þú Herrauð

heift upp gefir

ok svá Bósa

biðir til sátta.

Ef þú ríðr,

raskist taumar,

heltist hestar,

en hrumist klárar,

en götur allar

ok gagnstígar

troðist allar

í tröllhendr fyrir þér,

nema þú Bósa

bjargir veitir

ok Herrauð

heift upp gefir.

Sé þér í hvílu

sem í hálmeldi,

en í hásæti

sem á hafbáru;

þó skal þér seinna

sýnu verra,

en ef þú vilt við meyjar

manns gaman hafa,

villist þú þá vegarins;

eða viltu þulu lengri?"

Þá svarar konungr: "Þegi þú, vánd vættr, ok vert í burtu, elligar mun ek láta meiða þik fyrir forbænir þínar."

"Svá höfum vit nú fundizt," segir Busla, ,at vit munum eigi skilja, fyrr en ek hefi minn vilja."

Konungr vildi þá upp standa, ok var hann þá fastr við sængina, en smásveinar vöknuðu eigi. Busla lét þá frammi annan þriðjung bænarinnar, ok mun ek láta þat um líða at skrifa hann, því at þat er öllum þarfleysa at hafa hann eftir, en þó má svá sízt eftir hafa hann, at hann sé eigi skrifaðr. En þó er þetta þar upphaf á:

"Tröll ok álfar

ok töfranornir,

búar, bergrisar

brenni þínar hallir,

hati þik hrímþursar,

hestar streði þik,

stráin stangi þik,

en stormar æri þik,

ok vei verði þér,

nema þú vilja minn gerir."

En er sú þula var úti, mælti konungr til hennar: "Fyrr en þú illmælir mér lengr, þá mun ek gefa Herrauði líf, en Bósi fari ór landi ok sé dræpr, nær ek get hann áhent."

"Þá skal taka þér fram betr," segir Busla.

Hóf hún þá upp þat vers, er Syrpuvers er kallat ok mestr galdr er í fólginn ok eigi er lofat at kveða eftir dagsetr, ok er þetta þar í nærri endanum:

"Komi hér seggir sex,

seg þú mér nöfn þeira

öll óbundin,

ek mun þér sýna:

getr þú eigi ráðit,

svá at mér rétt þykki,

þá skulu þik hundar

í hel gnaga,

en sál þín

sökkvi í víti."

[Hér koma rúnir]

"Ráð nú þessi nöfn, svá at rétt sé, elligar hríni allt þat á þér, sem ek hefi verst beðit, nema þú gerir minn vilja."

En er Busla hafði úti bænina, vissi konungr varla, hverju hann vildi svara fyrir fortölum hennar. "Hverr er nú þinn vili?" segir konungr.

"Sentu þá forsending," segir kerling, "þá sem tvísýni er á, hversu þeim gengr, ok ábyrgist þeir sik sjálfir."

Konungr bað hana þá í burt fara, en hún vildi þat eigi, fyrr en konungr sór henni trúnaðareið, at hann skyldi halda þat, sem hann hafði henni lofat, en þá skyldi Buslubæn ekki á honum hrína. Hvarf þá kerling þá í burtu.