GKS 2365 4°: 33v33-34r2 — Guðrúnarkviða I 10
Þa q. þ̅ gvll rꜹnꝺ
gıv.ꝺ.
ꝼá kanꞇv ꝼoſtra
þoꞇ̇ þv ꝼͦþ ſér
vngo vıꝼı
a̅nſpıoll b͛a.
varaþı ho̅ aꞇ hꝩlıa
v̅ hrǫꝛ ꝼlcıſ
ſv
ıpꞇı ho̅ blıo
ſıgþı.
⁊ váꞇ̨ vengı
ꝼͮ ṿęr ꝼꝩlcıſ
Þa q
giv
fá kantv foſtra
þott þv froþ ſér
vngo vifi
annſpioll bera.
varaþi hon at hꝩlia
vm hrǫr fꝩlciſ
ſvipti hon blio
af ſigvrþi.
oc vát̨ vengi
fꝩr vęr fꝩlciſ. vifſ k
Þá kvað það Gullrönd,
Gjúkadóttir:
Fá kanntu, fóstra,
þótt þú fróð sér,
ungu vífi
andspjöll bera.
Varaði hon að hylja
um hrör fylkis.
Svipti hon blæju
af Sigurði
ok vatt vengi
fyr vífs knjám: