Hann lét vel yfir því er Grímr hafði eigi til konungs farit Sagði enn sem fyrr at þeir myndi hljóta skaða
af konungi en enga uppreisk Þeir feðgar réðu oft með sér hvern af skyldi taka Þóttusk þat vita at
þeir myndi ekki þar í landi mega haldask heldr en aðrir menn þeir er ósáttir váru við konung ok þeim myndi
þat ráðligast at fara af landi brott Þeim þótti fýsiligt at fara til Íslands Þar var sagt gott frá landskostum
Váru ok þar fyrir vinir þeira Ingolfr Arnarson ok fǫrunautar þeira ok hǫfðu tekit sér bústað á
Íslandi Máttu menn þar nema land ok fá ríka bústaði ókeypis Ok um várit bregða þeir
búi ok ǽtla af landi brott Þeir búa sér skip ok hǫfðu tvá knǫrru mikla ok 30 manna á hváru
þeir er vígir váru en um fram konur ok bǫrn Þeir hǫfðu með sér lausafé sitt en jarðir þeira þorði
engi maðr at kaupa fyrir konungi En er þeir váru búnir sigldu þeir í brott Þeir lágu við eyjar þǽr
er Sólundir heita Eru þǽr margar eyjar þar þǽr er svá heita ok mjǫk stórar ok eru þar mǫrg
leyni í ok lágu þar um hríð Frá Guttormi ok Þorolfi í ǫllum orrustum með konungi Konungr gaf honum
Guttormr hét maðr sonr Sigurðar hjartar Hann var móðurbróðir Haralds konungs ok fóstri hans ok ráðamaðr
Vestrfold ok Hringaríki ok Agðir ok þat ríki er átt hafði Hálfdan svarti faðir hans Guttormr
átti tvá sonu ok tvǽr dǿtr Synir hans váru þeir Sigurðr ok Ragnarr en dǿtr Ragnhildr ok Áslaug
Guttormr tók sótt ok er at honum leið sendi hann menn til konungs ok bað hann sjá fyrir bǫrnum sínum ok ríki Lítlu
síðarr andaðisk hann Ok er konungr spurði andlát hans þá mǽlti hann við þá Sigtrygg ok Hallvarð at þeir skyldi fara
sendifǫr hans í Vík austr Konungr var þá norðr í Þrandheimi Þeir brǿðr bjoggusk til ferðar ok hǫfðu
skip þat er Þórolfr hafði átt Ok er þeir váru búnir sagði konungr þeim at þeir skyldi fǿra honum sonu Guttorms
en dǿtr hans skulu þar upp fǿðask En er þeir váru búnir fara þeir leið sína ok byrjaði vel ok komu um várit
í Vík austr tóku þeir sonu Guttorms ok lausafé mikit með þeim Fara nú aftr á leið er þeir
váru búnir fara þeir leið sína ok byrjaði heldr seint Ekki varð til tíðenda um ferðir þeira fyrr
en einn dag er þeir sigldu norðr um Sognsǽ góðan byr Þeir Grímr ok Kveld-Ulfr heldu njósnum
til um sumarit inn á þjóðleiðina Grímr var hverjum manni skyggnri Hann sá sigling
þeira brǿðra ok kenndi skipit Hann lét halda vǫrð á um ferðir þeira hvar þeir legði til hafnar um
kveldit Ferr Grímr nú aftr til liðs síns ok segir hvat hann hafði sét ok at hann kenndi skip þat er átt
hafði Þórolfr bróðir hans ok þar mundu þeir menn fylgja er veiðr mundi í vera Frá Kveld-Ulfi
Nú búask þeir skjótt ok hǫfðu 30 manna á hváru skipi Stýrði ǫðru Kveld-Ulfr
en ǫðru Grímr Róa þeir nú at leita skipsins en er þeir kómu at því er skipit lá leggja
þeir at landi Hǫfðu tjaldat yfir skipinu ok lagsk til svefns En er þeir koma at þeim þá hljópu upp
varðmenn ok sátu við bryggjusporð ok kǫlluðu út á skipit Kveld-Ulfr gekk at framstafni
en Grímr at skutstafni Kveld-Ulfr hafði í hendr bryntroll mikit En er hann kom út á skipit
þá bað hann menn sína ganga hit ýtra með borðum ok hǫggva tjǫldin ór klofunum en hann
fór þá fram hit óargadýr aftr til lyftingar ok svá er sagt at þá hamaðisk hann Þeir
drápu allt þat er fyrir varð Slíkt sama gerði Grímr þar sem hann fór Léttu þeir feðgar eigi fyrr
en þeir hǫfðu hroðit skipit En er Kveld-Ulfr kom at lyftingu þá reiddi hann upp
bryntrollit ok hjó til Hallvarðs ok í gegnum hjálminn ok hǫfuðit ok sǫkk allt bryntroll