On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Ritning Alkvíns : “De virtutibus et vitiis”1r-15r
Images
ne í ſilfri ne í oðrum auðæfum en þæirra veſold ſcolom vér hugga af þæirri
gnótt er oſſ gaf drotten varat ſialfer lofe þæir drotten með oſſfyrir
avæxtí iarðarok þæir fagne gefet hafa veret þat æigandom er vár ſam æi
git
fatøkium oc ut-
lænzcum Sæl er ſu byglaða ok hin n værðaſta auca allra avaxta
er af þæirri ſæðſc hungr þurfandaok van hæila ok utlænzcr aEn þa lætr
retlǽte guðſ til þeſſ men n ſtarfa í ymſom mæin
lætom at þæir hann
veſla men n fyri þolen møðeen miſ
cunſama fyrir goðan n viliaHin n al
dyggvazta
bøn er fyrir ſyndum olmoſo giærð ok fꜵſtur ok man ſciot coma
til guðſ æyrna upp hafen bǿn með ſlicu fultingiþvi at ſva er ritat
at væl getr miſcun ſamr maðr ond ſinniþvi at lutr licam legr ar æigu ſa er væitr
erþufandum þurfandum
ann ſnyſc í æilif auð ǿue þæim er væitirSva æignum c vér miſ
cun n
guðſok lauſn ſynda varra í miſcun nſæmi við auma men n ok olmoſo
gøðe
þvi at ſa er æigi ſnyr hug ſinum fr a aumum man neſciot ſnyr hann til
ſin hug guðſſva ſem drotten vár mælteVere þer miſcun ſameʀ
ſva ſem faðer yðar him nęſcr er miſcun ſamrVæiti maðr veſlom þat er guð hét
ſic myndu gialdaVær þu ſtaðfaſtr cr iſtin maðr væitareGef þu þat er
þu takerSa þu þat er þu ſce rerDræif þu þat er þu ſamnerHirð
æigi þu at hugga ſcaðaok æigi at gr vna óífanlega fram cvamovaxa
man æiga þin ef þu væitirVæl vil væitare þin þicaruar aruan ok ſa er
gefr at þu haferok byðr hann at tu væitir ok ſva mæler hann Gefe þer
ok mon yðr gefet veraÐu ſin giarnef þu ælſcar gull eða auðøfe ve
raldar
gef þu at æigi glater þuEf þu varðvæitirifan lauſtgla
gar gla
tar
þuEn efvæl þu varðvæitir væitir ok ei
Sva ſem guð mælteHirði þer auðøfe yður á him ni þar er æigi gr an
dar
ryð ne molrok æigi gr afa upp þiofar ne ſtelaÞar er fe hirzla
þin erþar er oc hiarta þitHirð æigi rǽdr at vera þa er þu væi
tir
at þu værðir ór æigi a tið ambunarSa er ſparlega ſærſpar
lega
man hann ſcæraEn ſa er miſcun nar aumum ſæl man hann værða
þvi at lauſn andar man z ero auð ǽfe han sGofgar guð þan n man n
er miſcun nar aumum man neFel þu olmoſo í ſcauti veſálz man nz qv að
gnótt er oſſ gaf drotten varat ſialfer lofe þæir drotten með oſſfyrir
avæxtí iarðar
git
lænzcu
er af þæirri ſæðſc hungr þurfanda
retlǽte guðſ til þeſſ me
læto
veſla me
cunſama fyrir goða
dyggvazta
bøn er fyrir ſyndu
til guðſ æyrna upp hafen bǿn með ſlicu fultingiþvi at ſva er ritat
at væl getr miſcu
er
cu
guðſ
gøðe
þvi at ſa er æigi ſnyr hug ſinu
ſin hug guðſſva ſem drotten vár mælteVere þer miſcu
ſva ſem faðer yðar hi
ſic myndu gialdaVær þu ſtaðfaſtr c
þu takerSa þu þ
æigi þu at hugga ſcaða
man æiga þin ef þu væitirVæl vil væitare þin þic
gefr at þu hafer
raldar
gef þu at æigi glater þuEf þu varðvæitirifan lauſt
gar
tar
þuEn ef
Sva ſem guð mælteHirði þer auðøfe yður á hi
dar
ryð ne molr
þin erþar er oc hiarta þitHirð æigi rǽdr at vera þa er þu væi
tir
at þu værðir ór æigi a tið ambunarSa er ſparlega ſærſpar
lega
man h
þvi at lauſn andar ma
er miſcu