ok hæitaðeſc við Oláf hinn hælgacvazc alldrigi længr á hann trva nema hann hæfnði með
noccorre bendingu þæirra u dømaNu mego þér høyra maclegaʀ
repſſíngar ok fatiðlegar iartægnirallt var þegar iam brát á æinni
ſtundugræifi ſá varð blindr baðum ꜵugum ok brauð þat allt varð at
grioteer hon hafdehafðe í ofnenofneno ſcotetEnn er af þvi griote til minniſ
ok iartægna í þeſ hælga manz huſi í Þrond hæimi norðr
Svæini æinum ſaclauſum var þungr gløpr kendr ok galt hann
í þvi annarſ mannz ſem marg tít er ok rǽnto þæir hann tungu
ok male ſinuNu hafðe hann fregit ok ſpurt til miſcunnaʀ
ok iartegna Oláfs hins hælga konungs ok fyſtizc hann þingat at fara
ok læita ſér miſcunaʀ við þann guðſ aſt vínHæiman fór hann ok com þingat
til þeſ dyrlega ſtaðar er hann hvilir át ok vacte þar iðulega ok bað bønum
ſinumhét á hann til hialpa ok miſcunnarbað í guðſ nafne léa ſér malſ
ok hæilſu er hann hafðe miſt fyrir utan ſin tilvęrcaNu á ſtund nocorre
um dag æin þa ſofnaðe hann í kirkiu ínni ok ſyndiſc hꜵnum í ſøfne maðr
ein æinca friðr ok æigi al hór at vexti ganga til ſín ut ór ſcrinino ok
toc hendi ſinni í mun hꜵnum ok hæimti til ſin þann litla ſtuf er eptir
ſtoð tungunnar ok togaðe ſva hart ok tøygði at ſá ungi maðr fec æigi þolat
í ſøfnenom u øpandeÐvi næſt vacnaðe hann ok ræiſ upp hæil ok þaccaði vꜵrum
drotne fegin ſamlega ok þæim guðſ vín er hann hafðe hæilſu ok miſcun
af þegetfaret þangat aðr mal laus ok ſot hans hælga ſcrin ok for
þaðan hæil ok ſcoren orðr til ſínſ hæimilis
Oðrum manne bǿtte hann enn þæim er víndr hꜵfðu tækit ok tungu
ór hofði ſcoret ok hafðe ſa með lꜵupi undan comet þæim
Nu renndi hann hugum faſtlega til þeſ hælga mannz ſiðan hann var
unndan komenbað mioc gratande Olaf hinn hælga konungléá ſer
mals ok hæilſoÐvi nǽſt fecc hann mal ok miſcunn af þæim góða konunge ok gerðiz
þegar hans þionaſtu maðr umm alla ſína daga
KOna eín armſcapað er vár cropnað oll ſaman ſva at baðer
føtr lágo biugir við lendar uppi var førð þangat ſeſem ſa hinn