verða at því at nokku ſvari ſua ek ma ꝼull vel leſa ꝺanſka tungu þo að la
tínu
ſtoꝼu
̅ u
̅ ſe ritað ma ek þo at likínꝺu
̅ ráða hve kveða ſk
̅ þo að æ
ͥ ſe all
͛ ſtaꝼ
͛ rett ræðer i þvi er ek leſ ræki ek æ
ͥ hvart þu rítr ø þítt eða a eða ę ẏ
⁊ u.
en ek ſvara s
ͣ. eigi er þ
̅ runan
̅a koſtr þo at þu leſer vel eða rað
͛ vel að likinꝺu
̅ þar ſem runar viſa oſkẏrt. hellꝺꝛ er það þin
̅ koſtr enꝺa er þa æ
ͥ ǫꝛvænt at þæẏ
gi
leſa ek vel eða mín
̅ makí eꝼ ſa ꝼin
̅z
ę rða ek vel at likínꝺu
̅ t
ͥ hv
͛ſ enſ retta ꝼæ
ra
ſk
̅ eꝼ ꝼlere uega ma ꝼæra til rettz en
̅ æin
̅ veg þ
̅ ſem a æin
̅veg er þo ritað
⁊ æ
ͥ ſkẏrt a kveðit.
⁊ ſk
̅ geta t
ͥ ſem þu letz þ
̅ vel kun
̅a. en
̅ þo að aller mætte nakkuað
rett oꝛ gioꝛa þa er þo víſ von at þæẏgi vilí aller t
ͥ æinſ ꝼæra eꝼ malí ſkipt
͛ allra he
llꝺz
i logu
̅ enꝺa tel ek þik þa æ
ͥ haꝼa vel ſvarað er þu lætr æ
ͥ þurꝼa i varu mꜳlí þ
͛
ſa
níu raꝺꝺar ſtaꝼí. a ǫ e ę i o ø u ẏ. allra hellꝺz eꝼ ek klẏꝼ oꝛ þeſſum níu ſex gꝛeí
ner
enſ ꝼioꝛða tigar þær er ſítt mꜳl gioꝛí hv
͛r eꝼ glgt eru ſkilðar. nu mun ek þeſſa
ſtaꝼí tta. allz æíngí gꝛeín er en
̅ í gír a meðal en
̅a ſǫmu tueggia ſamhlíoða ſetia
ſitt ſin
̅ hv
͛n. en
̅ ſẏna
⁊ ꝺæmí geꝼa hve ſitt mal gioꝛí hv
͛r þ
̅ꝛa við en
̅a ſǫmu ſtaꝼa
ꝼulltíng i en
̅ ſama ſtað ſettr. hv
͛r ſem an
̅a
⁊ a þan
̅ veg ſua geꝼa ꝺæmí ꝺæmí oꝼ allan
þen
̅a bekling a
meða en
̅a likuztu gꝛeína þ
̅ꝛa er a ſtoꝼunum v
͛ða gioꝛvar. Sar ſǫr ser
ſær ſoꝛ ſør ſur ſẏr. Sár veittí maðꝛ m
͛ æítt ſꝛ moꝛg veitta ek h
̅m. Soꝛ goðin
̅ ſr
eín ſøren. Sur eru augu ſẏr ſlik ꝺuga betr en ſprẏngí ẏr. en nu elr hv
͛r þeſſa ſta
ꝼa
níu an
̅an ſtaꝼ vnꝺ
͛ ſér eꝼ h
̅ u
͛ðꝛ í neꝼ kueðin
̅ enꝺa verðꝛ ſu græín ſua ſkẏr að
hon ma
⁊ mali ſkipta ſem ek ſẏní h
͛ nu ept
͛ ⁊ ſete punct ꝼ
ͥ oꝼan þa er í neꝼ eru
kveðn
͛. har hȧr rǫ ro þel þėl ꝼęr ꝼėr iſa iſa oꝛar ȯrar øra ra þvat þvȧt
ſẏna ſẏna. hár uex a kvíkenꝺum en
̅ hꜳr er ꝼiſkr. Rǫ er æitt tre ur ſegl víðum
en
̅ rǫ er hẏrning húſſ. þel er a hneꝼa bunꝺnu
̅ ę hlutr ꝼellꝺar en
̅ þel er ſmíðartol
an
̅at er þ
̅ er ſauðꝛin
̅ heit
͛ ꝼęr en
̅ an
̅að þ
̅ er h
̅ ꝼær lambí i ſ ſkẏia ꝺeillꝺ þa er v
͛ komu
̅ í íſa. Ǫrar eru urækt
͛ oꝛar. Spakt ſkẏllꝺí hið ellzta barn þvi at hið ellra
ma øra hið øra. þar var tu at er ꝼiaðꝛ kilæðít þvat þriggia ſẏna auſtr mun ek
þer
͛ ſẏna. nu v
͛ðꝛ þ
̅ta allt ſaman raꝺꝺar ſtaꝼan
̅a a ȧ ǫ e ė ę i i o ȯ ø
u y ẏ en þo að ek rita æ
ͥ ꝼleirí raꝺꝺar ſtaꝼí en
̅ raꝺꝺ
͛nar ꝼunꝺuz i voꝛu ma
lí
atian gioꝛvar oꝛ ꝼim
̅ latinu roꝺꝺu
̅ þa er þo gott að rita þ
̅ að er grein en
̅ ꜳ
raꝺꝺar ſtoꝼu
̅ bæðí þ
̅m er ðꝛ uoꝛu i ſtaꝼroꝼi
⁊ þ
̅m oðꝛu
̅ er nu eru i gioꝛꝼ
͛ gꝛein
ſu er mali ſkipt
͛ hvart ſtaꝼr er langr
ę ſkam
̅r ſem grikk
͛ rita i ǫðꝛu likneſkí
langan ſtaꝼ en
̅ i ǫðꝛu ſkam
̅an. Sua rita þ
̅r e ſkaman.
e en ſua langan