loꝛa eða gloꝛa ok æígnaðí ser rikit tracía þat kollum ver þꝛuðheím þa ꝼoꝛ hann viða um
lǫnꝺ ok kanaðí hæimſ halꝼur ok ſigraði æinn ſaman alla berſerkí ok alla riſa Ok æinn
hínn meſta ꝺꝛeka ok moꝛg ꝺẏr i noꝛðꝛ halꝼu heímſ ꝼann hann ſpakonu þa er ſibil het
er ver kollum ſiꝼ ok ꝼekk hennar eíngi kann ſegia ætt ſiꝼíar hon var allra kvenna ꝼegrſt
hꜳr hennar var ſem gull þeira ſon var loꝛiꝺe er likr var ꝼeꝺꝛ ſínum hans ſon var henreꝺe
hans vingeþorꝛ hans ſon vingener hans ſon moꝺa hans ſon Magí hans ſon ceſpheth
hans ſon beꝺvíg hans ſon athra er ver kollum annan hans ſon ítrmann hans ſon heremoð
hans ſon ſkallꝺunn er ver kollum ſkiǫllꝺ hans ſon biaꝼ er ver kollum bíar hans ſon
iat hans ſon guðolꝼ hans ſon ꝼinn hans ſon ꝼriallaꝼ er ver kollum ꝼriðleiꝼ hann aatti þann
ſon er neꝼnꝺꝛ er voꝺen þann kollum ver oðen hann var agiætr maꝺꝛ aꝼ ſpekí ok allre
atgioꝛꝼí kona hans het ꝼrigiða er ver kǫllum ꝼrigg Oðenn haꝼði ſpaꝺom ok sua kona hans
ok aꝼ þeim viſinꝺum ꝼann hann þat at naꝼn hans munꝺi uppi vera haꝼt i noꝛðꝛ hꜳlꝼu
hæímſ ok tignat um ꝼram alla konunga Fẏrer þa ſǫk ꝼẏſtiz hann at bẏria ꝼerð ſina aꝼ
tẏrklanꝺi ok haꝼði með ſer mikinn ꝼíǫlða liðſ unga menn ok gamla karla ok konur Ok
hoꝼðu með ser marga gerſemlegha lutí enn hvar ſem þeir ꝼoꝛu ẏꝼer lonꝺ þar var agiæti
mikit aꝼ þeim ſagt ſua at þeir þottu likari guðum enn monnum Ok þeir geꝼa æigi ſtað ꝼerðinni
ꝼẏʀ en þeir koma noꝛðꝛ i þat lanꝺ er nu er kallat Saxlanꝺ þar ꝺvalꝺiz oðinn langa
hrið ok æignaðiz viða þat lanꝺ þar ſettí oðenn til lanꝺz giæzlu
iii. ſonu ſina er æinn neꝼnꝺꝛ veggꝺe var hann rikr konungr ok reð ꝼyrir auſtr ſaxa lanꝺi hans ſon
vitrgilſ hans ſẏner voro þeir picta ꝼaðer heíngeſtz ok ſiga ꝼaðer ſvebꝺeg er ver kollum
ſvipꝺag annaʀ ſon oðenſ het bellꝺeg er ver kǫllum ballꝺꝛ hann ꜳttí þat lanꝺ er nu heiter
veſt ꝼal hanſ ſon var bꝛanꝺꝛ hans ſon ꝼrioðigar er ver kǫllum ꝼroða hans ſon var ꝼreovín
hans ſon ẏvi hans ſon gevíſ er ver kǫllum gave enn þriði ſon oðenſ er neꝼnꝺꝛ ſigí
hans ſon ʀerer þeir langꝼeðꝛ reðu þar ꝼẏrer er nu er kallat ꝼracklanꝺ ok er þaðan ſu ætt
komín er kollut er uǫlſungar ꝼra ǫllum þeſſum eru ſtoꝛar ætter komnar ok margar
Þa bẏriaði oðenn ꝼerð ſína noꝛðꝛ ok kom i þat lanꝺ er þeir kolluðu
reiðgota lanꝺ ok æignaðiz i því lanꝺi allt þat er hann villꝺi hann ſettí þar til lanꝺa ſon ſinn
er ſkiollꝺꝛ het hans ſon var ꝼriðleiꝼr þaðan er ſu ætt komín er ſkiollꝺungar heita
þat eru ꝺana konungar Ok þat heiter nu iotlanꝺ er þa var kallat reiðgota lanꝺ
Epter þat ꝼoꝛ hann noꝛðꝛ þar ſem nu heiter ſviþioð þar var ſa konungr er gẏlꝼi er neꝼnꝺꝛ
Enn er hann ſpẏ til ꝼerðar þeira aſia aſia manna er æser voꝛu kallaðer ꝼoꝛ hann moti þeim Ok
bauð at oðinn ſkẏllꝺí ſlikt vallꝺ haꝼa i hans riki ſem hann villꝺi ſialꝼr Ok ſa tími ꝼẏlgði