On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Snorra Edda2-82
- Skáldskaparmál44-82
Images
þa ſkẏllꝺu við nu ræẏna holmgonguna enn að oðꝛum koſtí legg ek þer við niðíngſ
ſkap
eꝼ þu vill ꝺꝛepa mik vapnlauſan þoꝛr vill ꝼyrir engan mun bila at koma
til æinvigiſ er honu m var holmr ſkoꝛaðꝛ þvia t æingi haꝼði þat ꝼẏ við hann goꝛt ꝼoꝛ hrung
ner
þa brott leið ſínaok hlæẏpði akaꝼlega þar til er hann kom i iǫtun heima ok var han s
ꝼer ð allꝼræg með itnum ok þat at ſteꝼnu lag var komit a með þei m þoꝛ þottuz iotnar haꝼa
mikit i abẏrgð hva ſigr ꝼengí þei m var illz von aꝼ þoꝛ er rungner leti ꝼyrir honu m þvia t hann var
þei ra ſter kaztr þa gíoꝛðu iotnar mann a griotuna gaꝛða aꝼ leírí ok var hann níu raſta hꜳr
en þriggía bꝛeiðꝛ unꝺer honꝺ enn ekkí ꝼengu þei r hiarta sua mikit at honu m ſomði ꝼẏʀ enn
þei ꝛ toku oꝛ mer i nokkuʀi ok var ð honu m þat æigi ſtǫðugt þa er þo kom hrungner aattí hiarta
þat er ꝼrægt er aꝼ hoꝛðum ſteiní ok tinꝺott með þꝛímr hoꝛnum sua ſem ſiðan er goꝛt riſtu bꝛ
agð
þat er hrungniſ hiarta heiter aꝼ ſteiní var ok hoꝼuð han s ſkiollꝺꝛ han s var ok ſteínn
viðꝛok þẏkkr ok haꝼði hann ſkiollꝺinn ꝼyrir ser er hann beið þoꝛſ enn heín haꝼði hann ꝼẏrer vapn
Ok reiꝺꝺí um ǫxlok var ekki ꝺælligr a aðꝛa hlið honu m ſtoð leír iǫtunn inn er neꝼnꝺꝛ
er mokkurkalꝼíok var hann allræꝺꝺꝛ sua er ſagt at hann meíg er hann ſa þoꝛ þoʀ ꝼoꝛ
til holmſteꝼnu ok með honu m þialví þa rann þialꝼi ꝼra m at þar er hrungner ſtoð ok mælti til han s
þu ſtenꝺꝛ ovarlega iǫtunn heꝼer ſkiollꝺinn ꝼyrir þer en þoʀ heꝼer ſieð þik ok ꝼer r hann hið
neðꝛa í iǫꝛðuok mun hann koma neðan at þer þa ſkaut hrungner ſkillꝺinum unꝺer ꝼætr
ser ok ſtoð a enn tvihenꝺí heinína þui næſt ſa hann ellꝺingar nar ok hæẏrði þrumur ſtoꝛar
Sa hann þa þoꝛ i aſmoði ꝼoꝛ hann akaꝼlega ok reiꝺꝺí hamarenn ok kaſtaði um langa
leið at hrungní Hrungner ꝼærer upp heinína baðum hǫnꝺum kaſtar i mot mæter hon
hamrenum a ꝼlugi ok brotnar ſunꝺꝛ heinín ꝼellr ann aʀ lutr a ioꝛð ok er u þar aꝼ oꝛðin
ǫll hæinber g ann aʀ lutr braſt i hoꝼði þoꝛ sua at hann ꝼell ꝼramm a ioꝛð enn hamarenn
miollner kom i mítt hꝼuð þoꝛ hrungní ok lamði hauſinn i ſma mola ok ꝼell hann ꝼra mm
ẏꝼer þoꝛ sua at ꝼætr han s lagu a halſi han s enn þialví va at mǫkkurkalꝼa ok ꝼell hann
við litinn oꝛðztír þa gekk þialꝼi til þoꝛſ ok villꝺi taka ꝼot hrungniſ aꝼ honu m ok ꝼekk
hver gi hrærðan þa gen gu til æser aller er þei r ſpurðu at þoꝛr var ꝼallinn ok ſkẏllꝺu taka
ꝼotinn aꝼ haalſi honu m ok ꝼengu hver gi komít þa kom til magní ſon þoꝛſ ok iarnſoxo
hann var þa þrínættr hann kaſtaði ꝼæti hrungníſ aꝼ þoꝛ ok mæ lti Se þar liotan harm
ꝼaðer er ek kom sua ſið ek hẏgg at iotun þen na munꝺa ek haꝼa loſtið i hel með hne
ꝼa
minum eꝼ ek heꝼða ꝼunꝺit hann þa ſtoð þo upp ok ꝼagnaði vel ſẏni ſinum ok ſag
ði
at hann munꝺi verða mikill ꝼyrir ser ok vil ek ſagðí hann geꝼa þer heſtinn gullꝼaxa er hrug
ner
haꝼði aatt þa mælti oðinn ok ſagði at þoʀ gioꝛði rangt er hann gaꝼ þann hinn goða heſt
ſkap
eꝼ þu vill ꝺꝛepa mik vapnlauſan þoꝛr vill ꝼ
t
n
þa brott leið ſína
ꝼ
mik
þ
en þriggía bꝛeiðꝛ unꝺ
þ
þ
agð
þ
viðꝛ
Ok reiꝺꝺí um ǫxl
er mokkurkalꝼí
t
þu ſtenꝺꝛ ovarlega iǫtun
neðꝛa í iǫꝛðu
s
Sa h
leið at hrungní Hrungn
hamrenu
ǫll hæinb
miolln
ẏꝼ
við litin
hv
ꝼotin
h
ꝼaðer er ek kom s
ꝼa
minu
ði
at h
n
haꝼði aatt þa m