Hverſu ſkal kenna loka sua at kalla ſon ꝼarbauta ok lauꝼæẏiar ok nꜳlar broður
bẏleiſtz ok helblinꝺa ꝼoður vanarganꝺz þat er ꝼenreſ ulꝼſ ok iǫꝛmunganꝺz
þat er miðgarðzoꝛmſ ok heliar ok nara ok ala ꝼrænꝺa ok ꝼǫður broður ſinna ok ſeſſa oðínſ
ok aſa heimſækí ok kiſtu ſkruð geirraðar þíoꝼr iotna haꝼrſ ok bꝛiſinga menſ ok iðun
nar
epla ſleipniſ ꝼrenꝺa verʀ ſigẏníar goða ꝺolgr hꜳrſkaði ſiꝼiar bolꝼa ſmíðꝛ
en ſlægi aaſſ rægianꝺi ok velanꝺi guðanna Raaðbaní ballꝺꝛſ en bunꝺni ááſ þræ
tu
ꝺolgr heimꝺalar ok ſkaða Sua ſeger ulꝼr ugga ſon Raðgegnínn bꝛegðꝛ rogna reín
at ſinga ſteíni ꝼrægr við ꝼirna ſlægían ꝼꜳrbauta mǫg uáarí moðoꝼlugr reðꝛ
mæðꝛa mꜹgr haꝼt nẏra ꝼǫgꝛu kẏnni ek aaðꝛ at æínnar tta mærðar þttum her
er þess getið at hæímꝺallr er níu mæðꝛa ſonr
Nu ſkal enn ſegia ꝺæmi aꝼ hveriu þær kenningar eru er nu voro ritaðar ok aðꝛ voro æigi
ꝺæmí til ſogð Sua ſem bragi ſagði ęgí at þoꝛr var ꝼarenn i auſtr vega at beria
trǫll enn oðinn reið ſleipní i iotun heima ok kom til þeſſ iotunſ er hrungner het
þa ſpẏʀ hrungner hvat manna ſa er með gullhialminn er riðꝛ lopt ok lg ok ſeger at hann a ꝼur
ðu
goðan heſt oðinn ſeger at þar vill hann veria ꝼẏrer hoꝼði ſinu at æingí heſtr ſkal vera iam
goðꝛ
i iotunheímum hrungner ſeger at ſa er goðꝛ heſtr enn haꝼa liez hann munꝺu mícklu
ſtoꝛꝼetara heſt ſa heiter gullꝼaxí Rungner varð reiðꝛ ok læẏpꝛ upp a heſt ſínn ok læẏ
per
epter honum ok hẏggr at launa honum oꝼr mæli oðinn læẏper sua mikit at hann var a oðꝛu leití
ꝼẏrer enn hrungner haꝼði sua mikinn iotun moð at hann ꝼann æigi ꝼẏʀ enn hann þæẏtti inn um
aaſgrinꝺer ok er hann kom at hallar ꝺẏrum buðu æser honum til ꝺꝛẏkkiu hann gekk i hollina
ok bað ꝼa ser að ꝺꝛekka voro þa teknar þær ſkaler er þoꝛr var vanr at ꝺꝛekka aꝼ Ok
ſnerti hann oꝛ hverri enn er hann gioꝛðiz ꝺꝛukkinn þa ſkoꝛti æigi ſtoꝛ oꝛð hann liez ſkẏllꝺu upp
ualhǫll ok ꝼæra i íǫtun heíma enn ſǫkkva aſgarði enn ꝺꝛepa guð ǫll nema ꝼræiu Ok
ſiꝼ vill hann heím haꝼa með ser ok ꝼræẏia æín þoꝛer þa at ſkenkia honum ok ꝺꝛekka liez hann
munꝺu allt aaſa ǫl enn er ꜳſum leiðiz oꝼr ẏrði hans þa neꝼna þeir þoꝛ þvi næſt kom
þoʀ i hǫllina ok haꝼði a loptí hamarenn ok var all reíðꝛ ok ſpẏ hverr þi ræðꝛ er iotnar hunꝺ
uiser
ſkulu þar ꝺꝛekka eða hverr hrungní ſellꝺi grið at vera i valhǫll eða hvi ꝼræẏia ſkal ſken
kía
honum ſem at gillꝺí ꜳſa þa ſagði hrungner ok ser æigi vinar augum til þoꝛſ ſagði at oðinn bꜹð
honum til ꝺꝛẏkkiu ok hann var a hans griðum þoꝛr ſagði at þeſſ boðſ ſkal hrungner iðꝛaz aðꝛ hann kemr
ut Hrungner sagði at aaſa þoꝛ er þat litill ꝼramí at ꝺꝛepa hann vapnlꜹſan hítt er meiri hug
raun
eꝼ hann þoꝛer at beriaz við hann at lanꝺa mærí a griotuna goꝛðum ok heꝼer þat verit mikit ꝼolſ
ku
verk ſagði hann er ek let epter heima ſkiollꝺ minn Ok heín enn eꝼ heꝼða her vapnin
