ſialꝼan ꝼa ser beitur þa ſneriz þoʀ brott þangat er hann ſa ǫxna ꝼlokk nokkurn er ẏmer
atti hann tok enn meſta uxann er himin hriotr er kallaðr ok ſleit aꝼ hoꝼuðit ok ꝼoꝛ með til ſioꝼar
haꝼði þa ẏmer ut ſkotið nǫkkvanum þoꝛr gekk a ſkipit ok ſettiz i auſt rum tok tvær arar
ok reri ok þotti ẏmi ſkriðꝛ verða aꝼ roðꝛí hans ẏmer rerí i halſinum ꝼramm ok ſottiz ſkiott
roðꝛinn ſagði ẏmer at þa voro þeir komner a þær vaſter er hann var vanr at ſitia ok ꝺraga ꝼlata
ꝼiſka en þorr kveðz villꝺu roa mẏcklu lengra ok toku þeir enn ſnerti roðꝛ þa ſagði ẏmer
at þeir voro komner sua langt ut at hætt var at ſitia ꝼyrir miðgarðz oꝛmí enn þorr kvez munꝺu roa
enn um hrið ok sua gioꝛði hann en ẏmer var þa allokatr en þa er þo lagði upp ararnar gꝛeiꝺꝺi
hann til vað hellꝺꝛ ſterkan ok æigi var ǫngullenn minní eða oꝛamlegri þar let þorr koma a ǫngulinn
uxa hoꝼuðit ok kaſtaði ꝼyrir boꝛð ok ꝼoꝛ ǫngullinn til grunnz ok er þat ſatt at ſegia at æigi gíntí
þorr minnr þa míðgarðz oꝛm enn utgarða lokí haꝼði ſpottat þoꝛ þa er hann hoꝼ oꝛmínn upp
með henꝺi ser Miðgarðz oꝛmr gæín um uxahauꝼuðit enn ǫngullinn va i gominn ormínum
enn er oꝛmrenn kenꝺi þat bra hann við sua hart at baðer hneꝼar þoꝛſ ſkullu ut at boꝛðínu
þa varð þoʀ reiðꝛ ok ꝼærðiz i aſmegín ſpẏrnꝺi við sua ꝼaſt at hann liop baðum ꝼotum í gegnum
ſkipit ok ſpẏrnꝺi við grunní ꝺꝛo þa oꝛmínn upp at boꝛði enn þat ma ſegía at eingi heꝼer
ſa ſieð all ogurlegar ſioner er æigi mattí þat ſia er þorr hveſtí augun a oꝛmínn enn oꝛmrinn ſtarði
neðan i mot ok bleſ æitrínu þa er ſagt at iotunninn ẏmer gerðiz litverpr ꝼǫlnaði ok ræꝺꝺíz
er hann ſa Orminn ok þat er ſioꝛinn ꝼell ut ok inn um nǫkkvann ok i þui bilí er þo gꝛeip hamarenn ok ꝼærði
a lopt þa ꝼalmaði iǫtunninn til agnſax ok hio vað þoꝛſ a boꝛði enn oꝛmrenn ſektiz i ſioenn
enn þorr kaſtaði hamrenum epter honum ok ſegia menn at hann lẏſti aꝼ honum hoꝼuðit við hronnunum
enn ek hẏgg hitt vera þer ſatt at ſegía at miðgarðz.Ormrinn liꝼer enn ok liggr i ſia en þo reiꝺꝺi
til hneꝼann ok ſetr við æẏra ẏmí sua at hann ſtæẏptíz ꝼyrir boꝛð ok ſier i iliar honum enn þo oð til lanꝺz
Þa mælti ɢangleri haꝼa nokkur meírí tiðinꝺí oꝛðít með aſum All mikit
trekverkí vann Þorr i þeſſi ꝼerð þa ſeger haar vera mun at ſegia ꝼra þeim tiðinꝺum er meira
þotti vert aſunum enn þat er upphaꝼ þeirar ſogu at ballꝺꝛ hinn goða ꝺꝛæẏmði ðꝛauma ſtoꝛa ok
hættlega vm líꝼ ſítt enn er hann ſagði aſunum ꝺꝛaumana þa baru þeir ſaman rað ſín ok var þat
goꝛt at beiða griða ballꝺꝛí ꝼyrir allz konar hꜳſka ok ꝼrigg tok ſuarꝺaga til þeſſ at æíra ſkẏllꝺi
ballꝺꝛí ellꝺꝛ uatn iarn ok allz konar malmr ſteinar ioꝛðín viðirner ſotternar ꝺẏren ꝼuglarner
æitríð oꝛmarner enn er þetta var goꝛt ok vítað þa var þat ſkemtan ballꝺꝛſ ok aſanna
at hann ſkẏllꝺí ſtanꝺa upp a þingum en aꝺꝛer æser ſkẏllꝺv ſumer ſkiota a hann ſumer hoggva til
ſumer beria griotínv enn hvat ſem að var goꝛt ſakaði hann ekki ok þottí þetta ǫllum mikill
ꝼramí en er þetta ſa loki lauꝼæẏiar ſon þa likaði honum illa hann gekk til ꝼenſalar til ꝼriggiar