næſt þui ſem þoꝛr aꝼ honum haꝼa guðin mikit trꜹſt i allar þrauter næſt þui ſem þoꝛ̇ aꝼ h̅m haꝼa guðin mik̅ trꜹſt i allar þraut͛
Ali eða vali heiter einn ſon oðinſ ok rinꝺar hann er ꝺiarꝼr i oʀostum ok miǫk happſkæẏtr
Ullr heiter æínn ſon ſivíar ſtiupſon þoꝛſ hann er bogmaðr ſua goðꝛ ok ſkiðꝼæ at eingi ma við hann
kepaz hann er ꝼagr alítum ok heꝼer hermannz atgerꝼi a hann er gott at heíta í eínvígí
Foꝛſeti heiter ſon ballꝺꝛſ ok nǫnnu nepſ ꝺottur hann a þann ſal a himní er glitner heíter enn aller er til hans
koma með ſakar vanꝺræðí þa ꝼara aller ſatter i brott ſa er ꝺomſtaðꝛ baztr með guðum
ok monnum ſua ſeger her Glitner heiter ſalr hann gullí ſtuꝺꝺꝛ ok ſilꝼrí þaktr hið ſama enn þa ꝼoꝛſetí
bẏgger ꝼleſtan ꝺag ok ſvæꝼer allar ſaker guða ok manna ſa er neꝼnꝺꝛ loki eða
Sa er enn talðꝛ með aſum er ſumer kalla rogbera aſanna ok ꝼrumkveða ꝼlærðanna ok vǫmm allra
loptr ſon ꝼarbauta Iǫtunſ moðer hans heiter lauꝼæẏ eða naal bꝛæðꝛ hans eru þeir bẏleiſtr
ok helblínꝺí Lokí er ꝼriðꝛ ok ꝼagr ſẏnum illr i ſkaplẏnꝺí miok ꝼiǫlbreẏtinn að
hattum hann haꝼði þa ſpekí umꝼramm aðꝛa menn er ſlægð heiter ok velar til allra luta hann kom
aſum iaꝼnan í ꝼullt vanꝺreðí ok opt læẏſtí hann þa með viel ræðum kona hans heiter ſẏgín
ſon þeira narí eða narví enn attí lokí ꝼleirí bǫꝛn Angrboða heiter gẏgr i iotun heimum
við henni gat loki .iij. bꝛn eitt var ꝼenriſ ulꝼr annat ioꝛmunganꝺꝛ þat er miðgarzoꝛmr
þriðia er hel enn er guðin viſſu til at þeſſi þꝛiu ſẏſtkin ꝼæꝺꝺuz upp i itunheimum
ok guðín roktu til ſpaꝺoma aꝼ aꝼ þeſſum ſẏſtkínum munꝺi þeim mikit uhapp
ſtanꝺa ok þotti illz aꝼ von ꝼẏrſt aꝼ moðerní ok enn verra aꝼ ꝼaðerní
Þa ſenꝺi allꝼoðꝛ til guðín at taka boꝛnín ok ꝼæra ser ok er þau komu til hans þa kaſtaði
hann oꝛmínum i hinn ꝺiupa ſia er liggꝛ um lǫnꝺ ǫll ok ox ſa oꝛmr sua at hann liggr i miðíu
haꝼinu um lonꝺ oll ok bitr i ſpoꝛꝺ ser Hel kaſtaði hann i níꝼlheim ok gaꝼ henni vallꝺ ẏꝼer níu heímum
at hon ſkẏllꝺi ſkipta ǫllum viſtum með þeim er til hennar voro ſenꝺer enn þat eru ſott ꝺauðer menn
ok elli ꝺauðer hon a þar mickla bolſtaði ok eru garðar hennar ꝼoꝛkunnar haꝼer ok grinꝺꝛ ſtoꝛar
Eliuðner heiter ſalr hennar hungr ꝺiſkr hennar ſulltr kniꝼr hennar ganglati þræll ganglǫt
ambatt ꝼallanꝺa ꝼoꝛat þreſkollꝺꝛ hon er bla halꝼ en halꝼ með hoꝛunꝺz lít
þvi er hon auðkenꝺ ok hellꝺꝛ gnupleit ok grimmleít
Ulꝼenn ꝼæꝺꝺu æser heíma ok haꝼðe tẏr æínn ꝺiarꝼleik at ganga til ok geꝼa honum mat
enn er guðin ſa hverſu mikit hann ox hvern ꝺag ok allar ſpar ſogðu at hann munꝺí vera lagðꝛ til
ſkaða þeim þa ꝼengu æser þat rað at þeir gioꝛðu ꝼiotur allſterkan er þeir kolluðu læðing Ok
baru hann til ulꝼſínſ ok baðu hann ræẏna aꝼl ſitt við ꝼioturínn enn ulꝼínum þotti ser þat ekkí oꝼreꝼlí
ok liet þa ꝼara með þeir villꝺu enn ꝼẏrſta ſinn er ulꝼrinn ſpẏrnꝺí við brotnaði ſa ꝼioturr
⁊ m̅m sua læẏſtiz hann oꝛ læðingí þvi næſt gioꝛðu æser annan ꝼiǫtur halꝼu ſterkara er þeir kolluðu