Alexander ríðr fyrst fram svá snart til at jafna sem steinn af valsløngu ok þar ater gulllagðir
skildir ok hjalmar settir af dýrum steinum segja tilat heldr munu fyrir vera konungar en kotkarlar
Ok þar stefnir hann ater merki var borit fyrir DariokonungiÞat var flugdreki gylltr allrHann gapði munni
er vindr blés framan í ginitok var hrǽðiligr at sjáMeðan Alexanderkonungr leitazk umhvern hann finni
makligan til at leggja fyrst við jǫrðuþá ríðr í mót honum hǫfðingi sáer Arethas
heitirHann var greifi yfir SyriaLeónsmerki hekk af hans spjótskaftiEn hjalmr hans þótti loga af car-bunculo
þeimer í var settrArethas leggr í skjǫld Alexandri með spjóti svá fastat spjótskaftit
brast í sundrOk nú leggr Alexanderí mót í skjǫld Arethae ok í gegnum skjǫldinn ok þréfalda brynjusvá
at spjótsoddrinn nemr í hjartanu staðGrikkir ljósta þegar upp ópi miklu ok kalla þetta verk mikinn
sigrok sigrvǽnligt heiller konungr sjalfr hefir svá rǫskliga vakit víg fyrstr mannaEftir þenna atburð
taka saman at riðlask mjǫk sveitirnarOk nú ríða fram þeir hertogarnir Clitus ok Ptolemaeusmenn hølzti
vaskligir undir vápnum at sjáOk svá fara þeir geystir í móti sínum fjándmǫnnumsem soltinn leó móti
sénum yxnaflokkiPtolemaeus ríðr at þeim riddaraer Cleocas heitirok leggr til hans í vangannen
út um annansvá at þar flýtr heilinn í brotthrindr honum svá leiknum dauðum til jarðarClitus ríðr
at þeim riddaraer Ardophilus heitirok leggr í skjǫld hans spjótiArdophilus leggr ok í mót í skjǫld
ClitiSvá leggja þeir fastat í sundr brestr spjótit hvárttveggjaEftir þat skiftask þeir hǫggum við
þar til er um síðir falla til jarðar hestar þeirra ok sjalfir þeir af mǿði langrar ok snarprar sóknar
Ok svá liggja þeir hríðsem eigi sé líf með þeimEn er mǿðin tók nokkut af þeim at rennaþá
kemzk Clitus fyrri á fǿtrOk þá er Ardophilus leitar við upp at standasetr Clitus sverðit á hals
honumOk gerir skjótan skilnað búks ok hǫfuðsNú ríðr fram af Serkjum einn ágǽtr hǫfðingier
Matheus heitirfríðr maðr sýnumsnjallr í máliok góðr til vápnsOk í vinstra fylkingararmi
Grikkjadrepr Matheus þann riddaraer Iollas hétPhilotas son Parmenioniser var einn
af hǫfðingjum þessa fylkingararmsvill hefna síns félagaOk høggr eftir Matheo með
sverðiEn kviklátr hestrer Matheus sat áberr hann undan hǫggvinuPhilotas høggr þá til
riddara þesser Ochus heitirok tvískiftir á honum síðunaEftir þetta hǫggok mǫrg ǫnnur stórer
Philotas gefr Serkjumleggja fast at honum riddarar af HyrcaniOk er Grikkir sjáat hann á við
mikit ofrefliþá stefna til fulltings við hann þeir hertogarnirAntigonus ok CoenusCraterus ok Parme-nio
faðir Philote sá maðrer alls var þess hluttakarier Alexander gerðisvá at frásagnar vǽri vert
En betr ǽtla ek samasegir meistari Galterusat þegja yfirmeðan máhver gjǫld Parmenio tók sinna tilverka
Antigonus ríðr at þeim mannier Phelax heitirOk høggr til hans með sverðisvá at hann þarf
eigi fleiraCoenus leggr spjóti til þess mannser Mida heitirOk af því lagi fǽr hann banaCraterus
stefnir at þeim mannier Amphilocus heitirok veitir honum áverkaÞrífr síðan í hjalm hansOk steypir honum ørendum
til jarðar ór kerruer hann hafði setit íCraterus vinnr ok á þeim mannier stýrt hafði kerrunni
svá at hann dregr eftir sér iðrinhrindr honum síðan á fǿtr sínum lávarðiParmenio gengr
fram móti Serkjum eftir vanðaOk nú ríða at honum riddararAnnarr heitir DimusEn annarr