nefndr er gott æina til lagðeheitr hæinrekr kon
ungr nv enn af nyioat hann skal þessar iarðær aptr gevaEn biðr ærkibyskupenn þo fyrst at fara hæim til stols sinskvætz sia viliahuilikan er hann tǽr sek landzfolki skiliaz þæir sva at sinneLitlum tima liðnum fra þeima funderiðr thomas erkibyskuptil kastrsþess er mons caluus kallaz ok skamt er fra blæses at finna hæinrekr konungecke til þess at kǽra nockoteþa kræfia konungrenn nockorra lutanema finna hannok fræista at guþe likeat hann fae hans vinskap aptrmeðr fornum fælagskapSæm hann finnr konungenntekr konungrenn honum sem synezelskulegameðr bliðskapaf þi tala þæir marga lute mil
lum sin hæimollegaJ þæirra tale mæler konungrenn sva til k ærkibyskupsenshvat vælldr þi herra ærkibyskupat þer vilet æigi epter minum vilia vikiaok sva gera sem mer likarVilldet þer sva gerasem þer vitit minn vilia til veraþa munda ek alla lutefa sem fyrr j yðart valld ok viliaNackorum dagvm siþarr kom thomas ærkibyskuptalar við meistara herbert af bosehamse
ger hann honum þetta sama kon
ungsens orðok sem konungrenn mvnde sva segia til minseger ærkibyskupennAlla lute gef ek j yðart valld ok viliaef þer vilit allt epter minum vilia geraþa komo mer þessor orð i hugher j guðspialle
no standaok sathan sagðe til vars herraer hann freist
aðe hanssynande honum alla þæssa hæims dyrðþæssa lute alla sagðe sathan til vars drottens man ek geva þeref þu mek dyrk
andefællr til fota merAf þæima gaufga guðs vinsegez þætta til þessat aller skile at hans vandlǽte þat er hann hafðe fyre guðs réttesva opt sem þat kom at hændesem marger kændoreis af ræinu briostevttan alla ranga a girnd til valldz eþa virðingarAf þi ma hans vilia j allum lutum þæirra konungsens malum skiran skilia ok ufalsaþan veret hava