mænn af fundenumEn er konungr hæinrekr oc thomas erkibyskup sitia upp a sina hǽstaVikia þæir tvæir ser ut ifra aðrum monnum a nockora fagra slétto ok talaz viðr um stunden siþan mæler thomas erkibyskup sua til konungsensEk biðr yðr minn góðe herraat þer styggiz eigi viðrþo at ek hægna erkibyskupenn af iork epter sinum til gerðumer hann hever mer oc minne kirkio væittok aðra byskupa þa er við vóru vigslu sunar yðarsþess bið ek yðr meðr at þer þolet ok samþycketat ek sæte þæim þesshattar pinu fyri sem kirkiunnar log vatta þæim under at standa er i slikt fallakonungrenn iár ærkibyskupenum þesso þegar Hér fyri þackar hann konungenum mikilegameðr morghum fagrum orðumOk ollum viðr verandumupp a þetta siándum stigr hinn sæle thomas ærkibyskup þegar af sinum hǽstefallande litilatlega til fóta konungenumEpter þætta stigr erkibyskupenn vpp a sinn hæsten konungrenn gripr a mot hans jstigiberr at erkibyskupsens fœtehalldande þi þar til er hann sitr upp j soþulennallum a seandum er við erooc meðr ser miok undrandumþi at mænn matto eigi under standa fyri hueria skylld er konungrenn gærðe svafyrr en erkibyskupenn sagðe siþan sialfr sinum monnum j lioðe frasem hann riðr brott af fundenumSem þæir sitia annan tima baðer upp a sina hæstatalar konungrenn sva til ærkibyskupsensþer fysez herra at fara aptr i frannz af várum fundeen mek vǽner at bætr se at þer dueliz hælldr meðr oss um nackora daghatil þess at þat sama synezer varla vǽnez at vera myneVáár vuinatta er allum monnum kunnegen ockra sǽtt vito fǽre at sua búnoThomas ærkibyskup suarar sva konungenumEk man þickia seger hann sem satt eruhœuerskr ef ek finn æigi vine mina her i franz aðr en ek vende heimþackande þæim sva marga lute mikels verþasem þæirra goðvile hefer mer oc minum mannum længe teeðAf þi man ek fara fyrst at finna þa ok þacka þæim sinn herra dómen siþan man ek fara sem fyrst a yðarn fund Epter þi sæm monnum synezverþa þæir nu væl a sáttera þessum funde konungrrenn