h
onumEcke er tu nockorr spam
aðre
ig
i er tu ok spaman
nz sunAf þi gæt enski
s þess fyri fram sem oss se gagn staðlekt ok v
er villdim e
igi at v
æretho
mas erk
ibyskupsem hann heyrerhuat er svæinnen
n segerstendr þegar upp oc fylger h
onumNu sem h
ann kemr a k
onungs fund oc finnr k
onungen
n þar f
yri sitia meðr mic
klum ryggleikaok e
ig
i stendr k
onungrenn nu upp mote erkib
yskupenu
m se
m h
ann v
ar vannema sitr þegiande En er þ
æir sia k
onungenn sua daprlega drúpaþa ryggiaz þ
æirþi at þ
æir ræþaz at þat æitt huat fylge þesso falǽtese
m engenn þ
æirra munde orð ept
er sendaerkib
yskupenum meðr sinu
m m
onnum
lag
lega jnn kallaðumsetz h
ann niðr ok þegia allerLangre þong liðenne sem k
onungrenn sitr meðr neigðu hofðeframme fyre sek miok dapr sem meðr nockorum ny fengnum harmeok allu
m þick
er þ
at likazt v
era at þa ok þa mune þ
at af k
onungenu
m upp springa at gera tho
mas erk
ibyskuputlægan af franka rikeok mune h
onum þo miket fyre þickia at kueþa þ
at upp stendr loðviss k
onungr uppok gengr þannik sem tho
mas erk
ibyskup sitr fyri oc kast
ar ser fram
m a golfet fyri h
onum meðr tárumok storum anduorpnum af þ
æirre iðran sem guð allrar millde oc miskunsemðar hev
er h
onum nu gefet þi at h
ann hev
er sinum heilaga anda h
onum j briost blasetvndrandu
m allu
m v
ið
v
erandumtho
mas erk
ibyskupsem h
ann sem sua miket litilléte loðviss k
onungstekr hann til hans meðr virðing at h
ann styðe k
onungen
n a fœtrEn k
onungren
n fær f
yrir si
no angre langan tima meðr engo mote sialfs sins valldfyrre en hofse
m
ðar stilling temp
rar h
ans hugar
œsengEn þegar sem h
ann fær sialfs sins valld ept
er viliatalar hann sva til tho
mas erk
ibyskupsÞer æiner sa
t hit sanna h
erras
eger h
ann ok enn m
æl
er hannhit sama anduarpandeþ
er ein
er sát hit sanna min
n hin
n sœte faðeren v
er aller blinder varu
mer yðr gafu
m þ
at raað mote vilia guðs ok h
ans vallde at þ
er skylldut ept
er nockors man
nz boðe eþa bæizlo geva sœmð guðs vppmeðr kirkiunnar meðr rett ranglega j nockors
leikman
nz valld