þæim er hann hafðe gort a konungs garðesvarar rœðu hins byskupsens gillibertzok þi ráðe er hann gaf erkibysk
upenum oc mælerþetta rááð er gillibert londonien
sis gaf erk
ibyskupenum er með ollu skaðvænlekt hæilagre kirkioþi at þat bindr alla oss berlega saurgar oc suiuirðerEða huar skal heðan af kirk
iu
nar réttr oc roksæmð standa ef várr erkibyskupoc allz englandz primás gefr oss af serslikt epter dœme at viðr hofðingianna ognar
hót skyle huerr byskup sina sœmð oc sannynde með kirkiunnar rette upp gævaoc þær salur uiðr skiliaz sem hann hever guðe fyri at svaraman eige sa vera hennar rettr þisa nestat enger luter gerez epter kirkiunnar logum oc hæilagra fæðra sætnin
gumhælldr vanvirðez hon og væslezmeð ollum þæim sem henne til heyrasva at skamt man at biða at slikr man vera lǽrðr sem læikmaðrvigðr sem úvigðrSem hann hefer sliko svarat sem honum likar þagn
ar hannEn byskup hyla
rius cycestrensis glæsilegr j orðum sniallr j frammburðumhæfr sina rœ
ðu a þessa læiðsvarande orðum hins byskupsensVǽre timar eigi sva harðer ok illzko fuller sem nu eroaf þessum ufriðe oc uró sem nu er i kristne guðsþa være þessor hattr halldandesem skilia ma at þer villdit at væreEn huar er kirkiunnar log ero nockot sva vond at skiliaþa synez mer at j þæim punkt se hit mesta er maharðyðge heptande oc striðlæike stoð
uandetil þess at hatrsamleg hirting fyri kome þi æigier diuphug
að dispen
séran ma fagran framgangs vægh finnaaf þi er þat mitt rááð at ver byskupar
ner vǽgem fyre konungenum um æina stund oc gætim þessat ver rasem æigi fram fyre ráðen þat nockot at skipa at þar af faim ver hart oc haðulegt aptrkastsua at þar fyre berem ver lenge rauða kinn meðr fullre sviuirðengSem hann hef
er sva sagt þagnar hannEn byskup Robert lincolniensis einfalldr maðr oc skýrrar skyn
sæmðar tekr til málsþat er ollum auðsynt at dagar þesser sem ifer mænn ero komner ero harðer þi at sva synez sem epter se læitat life oc bloðeþessa