Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

menota

Menota data services

Menu Search
17v GKS 2365 4° (R)  - 18r 18v 
Drap hann ina öldnu jötna fyrstan, þursa dróttin, ok ætt jötuns alla lamði.
systur, hin er brúðfjár of beðið hafði; hon skell um hlaut fyr
Svá kom Óðins sonr endr skillinga en högg hamars fyr hringa fjölð.
Frá Níðuðr Völundi hét konungr íSvíþjóð. að hamri.
Hann átti tvá sonu ok eina dóttur; hon hét Böðvildr. Bræðr vóru
þrír, synir Finna konungs. Hét einn Slagfiðr, annarr Egill, þriði
Völundr. Þeir skriðu ok veiddu dýr. Þeir kvómu íÚlfdali ok gerðu
sér þar hús. Þar er vatn er heitir Úlfsjár. Snemma of morgin
fundu þeir ávatns ströndu konur þrjár ok spunnu lín. Þar vóru hjá
þeim álftar hamir þeira; það vóru valkyrjur. Þar vóru tvær dætr
Hlöðvés konungs, Hlaðguðr svanhvít ok Hervör alvitr; in þriðja var
Ölrún Kjárs dóttir af Vallandi. Þeir höfðu þær heim til skála
með sér. Fekk Egill Ölrúnar en Slagfiðr Svanhvítrar en Völundr
Alvitrar. Þau bjoggu sjau vetr. Þá flugu þær að vitja
víga ok kvómu eigi aftr. Þá skreið Egill að leita Ölrúnar
en Slagfiðr leitaði Svanhvítrar en Völundr sat í Úlfdölum.
Hann var hagastr maðr, svá að menn viti, ífornum sögum. Níðuðr konungr lét
Frá Völundi ok Níðaði hann höndum taka svá sem hér er um kveðið:
Meyjar flugu sunnan myrkvið í gögnum, alvitr ungar,
Þær ásævar strönd settuz að hvílaz, örlög drýgja.
Ein nam þeira Egil drósir suðrænar, dýrt lín spunnu.
að verja, fögr mær fira, faðmi ljósum; önnur var Svanhvít, svanfjaðrar
dró; en in þriðja, þeira systir, varði hvítan háls
Sátu síðan sjau vetr að það en inn átta allan þráðu Völundar.
en inn níunda nauðr um skilði; meyjar fýstuz á myrkvan við, alvitr
Kom þar af veiði veðreygr skyti; ungar, örlög drýgja.
Slagfiðr ok Egill sali fundu auða; gengu út ok inn ok um sáz; austr
En En suðr Slagfiðr að Svanhvítu. skreið Egill að Ölrúnu.
einn Völundr sat í Úlfdölum. Hann sló gull rautt við gimfastan,
lukði hann alla lindbauga vel; svá beið hann sinnar ljóssar kvánar
Það spyrr Níðuðr, Njara dróttinn, að einn Völundr ef hánum koma gerði.
sat í Úlfdölum. Nóttum fóru seggir, neglðar vóru brynjur, skildir
Stigu ór söðlum að salar bliku þeira við inn skarða mána.
gafli,
Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close