er vꜳn at ek vilia þ̅t ek em reiðꝛ eiga þa konu oꝛð marga er m͛ kaſtaði þa er ek bað
h̅ennar. leiðaz vil ek h̅a þo at nu vili hͦ eiga mik. Siti hͦ ⁊ ſẏti at ſkilia ſina heimſku.
þeſſi ꝼigura ſtenꝺꝛ i guðſ oꝛðu̅ þ̅m er h̅ talar tͥ iuða ꝼͥ ꝼig᷑u unꝺ͛ naꝼni hier̅l̅m b̅gar.
Euphemiſmoſ er gott u̅ ſkipti ſtaꝼa í oꝛðinu ſe̅ ꝺ̅ꝺ ſettí. Exultat ꝼͥ exaltat
ſem ſtenꝺꝛ i þeſſi viſu. þat ſong ⁊ i grǫꝼ gengin̅ grunꝺu hulðꝛ tͥ ſtunꝺar en̅ m iꝺꝛan
ſan̅ri ǫðlingr tͥ reꝼſingͬ. hugþekka mun hlakka hroðꝛ ſlung loꝼtunga mna vallꝺ
hin̅ millꝺi mín rettviſi þína. h͛ er ſagt at tungan hlakkí ẏꝼ͛ rettviſi guðſ þar ſem
hitt værí alþẏðligᷓ at ſegia at h̅ hæꝼí upp guðſ oꝛð með tungun̅i. en̅ þ̅ta umſkipti var
goꝛt tͥ þeſſ at ſetia þ̅ oꝛð er meira þotti v͛t i ſtað hinſ min̅a. Sinepteſiſ er uſkaplikt
umſkiptí talna ę. ſkiln̅ga ſem h͛ er qͤðit. Vingarðꝛ haꝼði lgeꝼn oꝛðit unꝺa vͬgſ
ſu er nu eru margͬ neẏt͛ ſkili þan̅ krok m kiætí kvenſku ht ⁊ lꜳti ept͛. ꝼẏrðum
ꝺug͛ at oſiðꝛ oꝛða oſſ vægðu guð iaꝼnan lægðiz vara þo h̅ i vatni ſkíru v͛ka ſekt ⁊ piſlar
m͛kí. h͛ er bęði ſkipt tǫlu̅ ⁊ ſkiln̅gu̅ ⁊ er þeſſi ꝼigura m ǫllu ekkí i vana ꝺᷓganꝺí.
þo at p̲ſonu̅ ꝼin̅iz ſkipt í ſalltͬa ⁊ oðꝛu̅ heilogu̅ bkum. Onopomenon ſeg͛ ę. ꝼ͛
ſtoꝛar ſǫgur með ꝼám oꝛðu̅ ſe̅ h͛. Beraz let ꝼᷓ meẏ mætͥ mætr ꝼollꝺ ſala giæt͛ u̅ſniðn̅g
tok auðnu ein̅ ueitanꝺi hrein̅ar. ꜳðꝛ ſkatna vanr vatní vatn ſkirn iǫꝼurſ batnat ꝼaſtanꝺi
bar ꝼreiſtní ꝼriðar ken̅ari þren̅a. Pinꝺꝛ reiſ upp m anꝺa angrleẏſtu h͛ꝼangi hlẏrna
gᷓmr tͥ himna hei̅ ſotti guð ꝺͦttin̅. ſenꝺí ſtar anꝺa allz hirðanꝺi virðu̅ ſꜳ ke̅r
ꝺͦtt at ꝺæma ꝺauða líꝼſ ꜳ hauðꝛi. h͛ er avͬp theologie ꝼært i tvær ꝺͦttkvæðar viſur
þeſſi ſama ꝼig᷑a kallaz ǫðꝛu naꝼní bꝛachílogía ⁊ heꝼv͛ upprááſ naꝼnſ ⁊ hin ꝼẏi.
Sum͛ meiſtarͬ ſegia at climax ſe h̅nar ſpecieſ ſu er um iaꝼnͬ graꝺur leið͛ hv͛ia maalſgreín
aꝼ an̅ai ſem h͛. Hugſan ꝼlẏt͛ lẏſting liota lẏſting ꝼæð͛ ſa̅þẏkt ſkiæða ſamþẏkt
ꝼæð͛ ſẏnꝺ ⁊ nauð͛ ſẏnꝺ ſpenr á ſik illa veniu ill venía ꝺꝛegr nauzun noga nꜹðſẏn
leið͛ ſꜳl i ꝺauða. ꝺauði ſpillir æði ǫllu anꝺͬ líꝼſ m beiſku gᷓnꝺi.
Emophaſiſ gloſar mẏrkan lut m ǫðꝛu̅ iammẏrku̅ lut eðꝛ mẏrkara ſe̅ h͛. Sæll er
ſen̅ imilli ſiðvenꝺiſ kvikenꝺa mna ran̅z aꝼ m̅m millꝺingr ſa e͛ barſt hingat
ę˙ þa er ꝺiup at ꝺiupí ꝺoꝛgtunſ níða b̅gar u̅ hlioðꝛaúꝼar hvͬ htt ſam þẏkkit
vtta. h͛ eru oꝛð abbacuch ſpaman̅z þau er h̅ ſeg͛ guð ꝺͦttin ſien̅ milli ſiðvenꝺiſ
kvikenꝺa ⁊ i þ̅na heim komanꝺa ſett í hin̅ ꝼẏa viſu helm̅g. en̅ gloſa ẏꝼv͛ ſett ſu
er ꝺauiꝺ ſeg͛ unꝺ͛ꝺiup vatnan̅a kalla  an̅at unꝺ͛ꝺiup um þær himinboꝛur ſem
katarakte kallaz ⁊ opnuðuz er noaꝼloð ꝺꝛektí ǫllu̅ heímí utan þ̅m m̅m ſe̅ í oꝛkin̅i
vͦ. en tͥ þeſſ at þ̅na mẏrkleik megi ſkilia ſeg͛ auguſtin᷒ at ſpamaðꝛin̅ ſáá ꝼyrer