On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Gylfaginning2-44
- Snorra Edda2-82
- Gylfaginning8-39
Alternative images
access restricted for copyright reasons
bra hann ser i lagſlikí ok ꝼalſt þa þar ſem heiter ꝼranangrſ ꝼoꝛſ hann hugſaðí ꝼyrir ſier hve
ría
vel æser munꝺu til ꝼinn a at taka hann i ꝼoꝛſínum enn er hann ſat i huſínu tok hann língarn
ok reið a rækſ na sua ſem net er ſiðan goꝛt enn ellꝺꝛ bꝛann ꝼyrir honu m þa ſa hann at æser attu ſkamt til
han s ok haꝼði oðinn ſieð oꝛ hliðſkialꝼinn i hvar hann var hann liop þegar ut i na enn kaſtaði
netínu ꝼramm i ellꝺínn enn er æser koma til þa gekk ſa ꝼẏrſt inn er allra var vitraztr er
kuaser er neꝼnꝺꝛ ok er hann ſa a ellꝺinum ꝼolſkann er netið haꝼði bꝛunn ít þa ſkilði hann at þat
munꝺi viel ver a til at taka ꝼiſkana ok ſagði aſunum þvi næſt toku þei r ok gioꝛðu ser net
epter þvi ſem þei r ſa a ꝼǫlſkanum at loki haꝼði goꝛt ok er buið var netið þa ꝼara æser til Ar
enn ar
ok kaſta netí i ꝼoꝛſinn hellt þoꝛr oꝺꝛum netz háálſi enn ǫðꝛum hellꝺu aller æser ok ꝺꝛo
gu
netið en loki ꝼoꝛ ꝼẏrer ok legz níðꝛ millum ſteína tveggía ꝺꝛogu þei r netíð ẏꝼer hann
ok kenꝺu at kvikt var ð ꝼyrir ok ꝼara í ann at ſinn upp til ꝼoꝛſínſ ok kaſta ut netínu ok binꝺa við
sua þungt at æigi ſkẏli unꝺer mega ꝼara ꝼer r þa lokí ꝼẏrer netínu enn er hann ſier at ſkamt
var til ſiouar þa læẏpr hann upp ẏꝼer þinulinn ok renner upp í ꝼoꝛſ nu ſa æſerner hvar hann ꝼoꝛ
ꝼara enn upp til ꝼoꝛſínſ ok ſkipta liðinu i tva ſtaði en þoꝛr ueðꝛ þa epter miðꝛi aan
ní
ok ꝼara sua ut til ſiouar en er loki ser tva koſtí var þat liꝼſ haſkí at hlaupa a ſioenn
en hinn var ann a at leita enn ẏꝼer netið ok þat gioꝛði hann hliop ſem ſnaraz ẏꝼer netþi
nulinn
þo greíp epter honu m ok tok um hann ok renꝺí hann i henꝺí honu m sua at ſtaðar nam honꝺín
við ſpoꝛðinn ok er ꝼẏrer þa ſǫk ſiðan laxinn aptr míoꝛ
N u var loki tekinn griða lauſſ ok ꝼarið með hann i helli nokkurn þa toku þei r .iij. hel
lur
ok ſettu a egg ok luſtu rauꝼ a hellunn i hver ri þa voro tekner ſẏner loka vali ok na
ri
eða narꝼí bꝛugðu æser vala i var gſlikí ok reiꝼ hann i ſunꝺꝛ narꝼa bꝛoður ſinn þa to
ku
æser þarma han s ok bunꝺu loka með ẏꝼer þa iij. eɢ ſtenꝺꝛ æinn unꝺer her ðum ann aʀ
unꝺer lenꝺum þriði unꝺer kneſbotum ok urðu þau bonꝺ at iarní þa tok ſkaði eítr
oꝛm
ok ꝼeſti upp ẏꝼer hann sua at æitríð ſkẏllꝺí ꝺꝛiupa oꝛ oꝛmínum í anꝺlít honu m enn ſig
ẏn
kona han s ſitr hía honu m ok hellꝺꝛ munn laugu unꝺer æitr ꝺropa en þa er ꝼull er
munn laugín gengr hon ok ſlær ut æitrinu enn meðan ꝺꝛẏpr æitrið i anꝺlit honu m þa
kippiz hann sua hart við at ioꝛð oll ſkelꝼr þat kalli þer lan ꝺ ſkiapta þar liggr hann i bonꝺum til
ragna rǫkkrſ þa mælti Gangleri H ver r tiðinꝺi eru at ſegia um ragna rǫkkrſ þa m. G.
ragna rokkr þeſſ heꝼi ek æigi ꝼẏʀ hæẏrt getíð har ſagði mikil tiðinꝺi ero þa
ðan
at ſegiaok moꝛg þau hin ꝼẏrſtu at vetr ſa kemr er kallaðꝛ er ꝼimbul
vetr
þa ꝺꝛiꝼr ſníoꝛ oꝛ ǫllum ættum ꝼroſt eru þa mikil ok uinꝺar harðer ekki nẏtr
ſolar þei r vetr ꝼara .iij. ſaman ok ekkí ſumar í míllum enn aðꝛ ganga sua aðꝛer .iij. vetr
ría
vel æs
h
netínu ꝼram
kuas
munꝺi viel v
ept
en
gu
netið en loki ꝼoꝛ ꝼẏr
s
var t
ꝼara en
ní
en hin
nulin
þo greíp ept
við ſpoꝛðin
lur
ri
ku
æs
unꝺ
oꝛm
ẏn
kona h
mun
kippiz h
ragna rǫkkrſ þa m
ragna rokkr þeſſ heꝼi ek æ
ðan
at ſegia
vetr
þa ꝺꝛiꝼr ſníoꝛ oꝛ ǫllu
ſolar þ