On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Gylfaginning2-44
- Snorra Edda2-82
- Gylfaginning8-39
Alternative images
access restricted for copyright reasons
er gelgia heiter ok ꝺꝛogu han a i gegnum hellu mickla ſu heiter giǫll ok ꝼello hellona langt
i ioꝛð niðꝛ þa toku þei r mikinn ſteín ok ſkutu enn lengra i ioꝛðína ſa heiter þvití ok hoꝼ
ðu
þann ſtein ꝼyrir ꝼeſtar hælenn Ulꝼrinn gaꝼti akaꝼleg a ok ꝼekz um míok ok villꝺi bi
ta
þa þei r ſkutu i munn inn honu m ſver ðí nokkuru nema hio lltin við neꝺꝛa gomí enn eꝼra gomí
bloðreꝼillenn þat er gomſpai han s hann greníar illelega ok ſleva renn oꝛ munn i han s þat er a ſu er
von heiter þar liggr hann til ragna rǫkkrſ þa mælti Gangleri ꝼurðu illa barn a æign gat lokí enn ǫll
þeſſi ſẏſtkín eru mikil ꝼyrir ser enn ꝼyrir hvi ꝺrapu æigi æser ulꝼinn eꝼ þei m er illz aꝼ honu m váán
har ſagði Sua mikilſ virðu guðín ve ſin ok griða ſtaði at æigi villꝺu þau ſaurga þa með
bloði ulꝼſinſ þa at sua ſegí ſpꜳrnar at hann muní ver ða at bana oðní
Þ a mæ lti Gangleri hver iar eru enn aſẏnioꝛnar har ſagði Frigg er æzt hon a þan bæ er ꝼenſaler heiter
ok er hann allvegligr ǫnn ur er ſága hon bẏr a ſokkua bekk ok er þat mikill ſtaðꝛ .iij. er
æír hon er lækner beztr .iiij. er geꝼion hon er mær ok hen ni þiona þær er meẏiar anꝺaz
.v. er ꝼulla hon er enn mær ok ꝼer ʀ lauſháár ok gullbanꝺ at hoꝼði hon ber ꝛ eſkí ꝼri gg iar ok geter ſko
klæðá
hen nar ok veit laun rað með henn e Freẏia er tignuz með ꝼri ɢ hon giptiz þei m mann i er oðꝛ het
þei ꝛa ꝺotter hnoſſ hon er sua ꝼogꝛ at aꝼ naꝼní hen nar eru hnoser kallaðar þat er ꝼagrt er ok ger ſemlegt
Oðꝛ ꝼoꝛ brott langar leiðer enn ꝼræẏia grætr epter enn taar hen nar eru gull rautt ꝼræẏia a mǫꝛg
noꝼn er ſu ſok til þeſſ at hon gaꝼ ser ẏmiſ heití er hon ꝼoꝛ með okunn um þioðum at leita oðſ hon heiter
marꝺǫllok hǫꝛn geꝼn ok ſẏr Freẏia ááttí bꝛiſinga men hon er ok kolloð vana ꝺiſ Setta
ſioꝼn hon giæter mig til at ſnua hugum manna til aaſta karla ok kvenn a ok aꝼ hen nar naꝼni er
elſkuginn kallaðꝛ ſiaꝼní .viij. Loꝼn hon er sua millꝺ ok goð til a heita at hon ꝼær læẏꝼí
aꝼ allꝼǫðꝛeða ꝼri gg til mann a ſamgangſ kvenn a ok karla þott aðꝛ ſe bann at eða þver tekit þikkí þat
er aꝼ hen nar naꝼní loꝼ kallat ok sua þat at hon er loꝼut míǫk aꝼ monnu m .ix var hon hlẏðer
a eiða manna ok einka mal er veita ſín i milli konur ok karlar þvi heíta þau mal varar hon
heꝼner ok þei m er brigða .x Vǫr hon er vitr ok ſpurul sua at eingi lut ma han a læẏna þat oꝛð tak
at kona ver ði vꝛ þeſſ er hon ver ðꝛ víſ .xi. Sýn hon giæter ꝺẏra í hǫllinn í ok lẏkr aptr ꝼyrir þei m
er æigi ſkul u inn ganga ok hon er ſett til varnar a þin gu m ꝼyrir þau mal er hann vill uſann a þvi er þat oꝛðtak
at ſẏn ſe ꝼyrir ſett þa er maðr neitar .xii. hlín hon er ſett til giæzlu ẏꝼer þei m monnu m er ꝼrígg vill
ꝼoꝛða við hááſka nokkurum þaðan aꝼ er þat oꝛðtak at ſa er ꝼoꝛðaz hleíner .xiij ſnotra
hon er vitrok laat pꝛuð aꝼ hen nar heití er kallat ſnotr karlmaðr eða kona ſa er hoꝼlaatr er .xv.
Gna han a ſenꝺer ꝼri ɢ i ẏmſa heíma at erenꝺum ſínum hon a þann heſt er renn r lopt ok lǫg ok hei
ter
hoꝼvarpner þat var æítt ſinn er hon reíð at vaner nokkoꝛer ſa reið hen nar i loptinu þa
mæ lt i æínn hvat þar ꝼlẏgr hvat þar ꝼer r eða at lopti liðꝛ hon ſvaraði ne ek ꝼlẏg þo ek ꝼer
i ioꝛð niðꝛ þa toku þ
ðu
þan
ta
þa þ
bloðreꝼillen
von heit
þeſſi ſẏſtkín eru mikil ꝼ
h
bloði ulꝼſinſ þa at s
æír hon e
.v. e
klæðá
h
þ
Oðꝛ ꝼoꝛ brott lang
noꝼn er ſu ſok t
marꝺǫll
ſioꝼn hon giæt
elſkugin
aꝼ allꝼǫðꝛ
er aꝼ h
a eiða m
heꝼn
at kona v
er æ
at ſẏn ſe ꝼ
ꝼoꝛða við hááſka nokkuru
hon er vitr
Gna h
t
hoꝼvarpn
m