ma miſſa í vꜳru mꜳli eꝼ vill x er ſamtengðꝛ aꝼ c ok ſ i latinu ok hann er samtengðꝛ
aꝼ ꝺ ok ſ ok er ebreſkr ok er hellꝺꝛ ſamſtoꝼon en ꝼaſtr eru ſtaꝼaðer ſaman e ok t i latinu
enn ꝼyrir þvi nu at ſumer ſamhlioðenꝺꝛ haꝼa ſitt likneſki ok naꝼn ok iartein enn ſumer haꝼa
hoꝼuð ſtaꝼſ likneſki ok ſkipat ſtꝼum enn ſumer i naꝼni ok aukit at kveði bæði naꝼnſ
ok iarteinar enn ſumer hallꝺa likneſkí ſinu ok er þo minnkat at kvęði naꝼnſ þeira ok iarteín
ſu er þeir ſkulu bera í malínu þeiri lik er i naꝼninu verðꝛ þa ſkal nu ſẏna leita bæði likneſki
þeira ok ſua nꝼn ꝼyrir oꝼan rituð at ẏꝼer þeim megi nu allt ſaman líta er ꜳðꝛ var ſunꝺꝛlauſliga
um rętt a a o ǫ ę e  u y ẏ be ebb che ecc ꝺe eꝺꝺ ef b B c  d ꝺ f eff
ge egg ęng ha Ha f g ŋ̲ h H el ell em emm en enn l ʟ m ᴍ n ɴ epp er err eſ
eſſ te p pp r ʀ ſ s te ett ex eX et þe ̅ ̅ ᷑ ꝝ ᷓ ᷒ z x ok ⁊ þ nu verðꝛ þetta allt ſaman
ſtaꝼroꝼ kallat þesser ſtaꝼer gioꝛa allt mꜳl ok henꝺer maalit ẏmſa ſua til at iaꝼna
ſem hoꝛpu ſtrenger gioꝛa hlioð eða eru læẏſter luklar i ſimphoníe eða þa er oꝛgan gengr
upp ok níðꝛ aptr ok ꝼramm um allan gamma þann er með ser heꝼer nítian lukla ok ꜳtta raꝺꝺer
ok nu koma til motz þeser .v. hríngar ſtaꝼanna er ꜳðꝛ var um rætt kallaz nu hvarer við aðra
ſtaꝼroꝼ ok gammi ok taka nu hlioðſtaꝼer þar ſin hlioð ok raꝺꝺar ſtaꝼer rǫꝺꝺ mꜳlſtaꝼer
malit ok ſamnaz til oꝛðanna sva margra at ekki er þeſſ mællt i heiminum at æigi ſe þeser ſtaꝼer
til haꝼðer nu eru æingi þau lætí eða hlioð eða raꝺꝺer at æigi muni þat allt ꝼinnaz i gamanum
nu tekr ſua ꝼremí mikit um gioꝛaz er oꝛðin heꝼiaz upp ok hliomrenn uex ok raꝺꝺernar glẏmia
a Neꝼniz ok sva ꝼremí ſǫngr er þetta heꝼer allt til ok nu þẏſſ ſia ꝼlokkr ꝼramm a leikvǫllinn
ok ollum megín at ſtẏrínu þvi er tungan heiter ok heita nu a hana til mꜳlſinſ ok oꝛðanna Ok
ſǫngſinſ at hon kveðí þat allt upp ok hon gioꝛer ſua ok hneiger ſik til ſtẏrimanzinſ ok maler sva
Oſanna ſeger hon þat þẏðiz a vaara tungu sva græð þu oſſ enn þat er a ebreſku mælt ok ſta
hana natturan til þeſſ ꝼyrir þvi at hon var ꝼẏrſt ok gekk þa um allan heim þangat til er guð
ſkiptí þeim nu ſeger þar til at henní þotti hann vera ſtẏri maðꝛínn er hann ſkapaði hana ok aꝼ kriſtz
naꝼní er kriſtnin kolluð Ver er kriſtner erum kollum hann hoꝼuð vrt enn ver hans limer ok
liðir ok hans ſonr er ſa er hann ſenꝺi hingat i heím ok ſa er v ꝼaðer en ver hans boꝛn var ok
ꝼaðerinn vęnligr til at ſtioꝛna ſinum boꝛnum sva ſem bezt gegnꝺi var þi oꝛðit oꝛ meſſunní
til tekit at hann viſſi hverr loꝼſongr honum þottí meſtr ꝼramm ꝼluttr þeſſa heimſ við ſik
ſialꝼan er þar ok vꜳr hialp oll i ꝼolgín er um hans piſl er rætt ok ſꜳr er hann þolði a kroſſinum
helga er oꝛ rann bæði bloð ok vatn ok i þi erum ver ſkirðir er rett truum a almattkan
guð ok þat hans hollꝺ ok bloð er i meſſunni er ꝼramm ꝼlutt er vart ꝼarneſt þa er ver ꝼoꝛum
aꝼ þeſſum heímí nu ſkal þat vꜳn vꜳr at vætta þeſſ at sva ꝼremí ꝼariz oſſ vel er sva verðꝛ