Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 86’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 658-9.
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit bygðin allra dygða,
megindrotningin manna og eingla,
móðir guðs og lækning þjóða;
þá er mæðumz í nógum nauðum,
nálæg vertu minni sálu;
vef þú ágætu verndarskauti,
ván mín sönn til hjálpar mönnum.
Heyrðu mig nú, háleit bygðin allra dygða himins og jarðar, {megindrotningin manna og eingla}, {móðir guðs} og lækning þjóða; þá er mæðumz í nógum nauðum, vertu nálæg sálu minni; vef þú ágætu verndarskauti, sönn ván mín til hjálpar mönnum.
‘Hear me now, sublime dwelling of all the virtues of heaven and earth, great queen of men and angels [= Mary], mother of God [= Mary] and healing of people; when I suffer in great need, be near my soul; enfold [it] in your famous protecting mantle, my true hope for the help of men.’
Sts 86-96, consisting of lyrics in praise of Mary, were often circulated separately under the title Máríúvísur úr Lilju.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Heyrdu mik nu hímíns ok iardar haleít | bygdín allra dygda megín drottníngín manna | ok eíngla modir guds ok lækníng þíoda þa er | mædumzt j nogum naudum nalæg uertu míní | salu uef þu agiætu uerndar skautí uan mín | so᷎nn til hialpar monnum ჻ |
(VEÞ)
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit bygðin allra dygða,
megindrotningin manna og eingla,
móðir guðs og blessan þjóða;
þá eg mæðumz í nógum nauðum,
nálæg vertu minni sálu;
vef þú ágætu verndarskauti,
ván mín sönn til hjálpar mönnum.
Hey̋r þű mig nű himens og iardar | háleit by̋gdinn allra dy̋gda meigin | drottningin manna og eingla modir | Gűdz og blessann þioda // þá eg | mædumst j nogum naűdum nalæg vert | þű minne sálű vef agiætu verndar || skaűte von min sonn þű hialpar monnum // |
(VEÞ)
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit bygðin allra dygða,
megindrotningin manna og eingla,
móðir guðs og blessan þjóða;
þá er mæðumz og miklum nauðum,
nálæg vertu minni sálu;
vef þú ágætu verndarskauti,
ván mín sönn er hjálpar mönnum.
Heyrdü mig nu hímins og jardaʀ , haleít bygdínn allra dygda ⸌⸌ meíginn drottningínn manna | og eingla , modir güdz og blezan þíoda : Þa er mædumzt og mick | lum naüdum : nalæg verttü mínne sꜳ̋lu , vef þü ꜳ̋giætü | verndaʀ skaüti , von mín sonn eʀ híalpar monnum : |
(VEÞ)
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit frygðin allra dygða,
megindrotningin manna og eingla,
móðir guðs og blessan fljóða;
þá eg mæðumz í nógum nauðum,
nálæg vertu minni sálu;
vef þú ágætu verndarskarti,
ván mín sönn er hjálpar mönnum.
Heyr þu mik nu hímens og iardar . haleít frygden allra dygda . meg ⸌⸌ enn drottningenn manna og eingla . modir | guds og blezan flíoda . / þa eg mædumzt j nogvm naudum . nalæg vertv | minne salv . uef þu agætv uerndar skarte . von min savnn er híalpar ⸝⸝ monnum . // // |
(VEÞ)
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit bygðin læknir hrygða,
megin-kóngur manna og eingla,
meistari fróður blessan þjóða;
þá eg mæðumz í nógum nauðum,
nálægr vertu minni sálu;
vef mig ágætu verndarskauti,
ván mín sönn þú hjálpar mönnum.
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit dygðin læknir hrygða,
megin-kóngur manna og eingla,
meistari fróður blessan þjóða;
þá er mæðumz í nógum nauðum,
nálægr vertu minni sálu;
vef mig ágætu verndarskauti,
ván mín sönn þú hjálpar mönnum.
Heir þu mig nu Himins og Jardar, haleit | digdenn lækner hrigda, Meiginn Kőngur manna og || Eingla, Meistare frődur Blessan þiőda. | Þa̋ Eg mædunst J nőgum nꜹdum, na̋lægur vert þu | minne sa̋lu. Vef mig agiætu verndar skꜹte, von | mijn sonn þu hia̋lpar monnum.
(VEÞ)
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit bygðin allra dygða,
megindrotningin manna og eingla,
móðir guðs og blessan þjóða;
þá eg mæðumz í nógum nauðum,
nálæg vertu minni sálu;
vef þú ágætu verndarskauti,
ván mín sönn til hjálpar mönnum.
Heyr þu mig nu himinz og jardar | haleit bygdinn allra dygda | meginn drottninginn manna og eingla | moder gudz og blessan þioda: | Þa eg mædunst i nogum naudum | nalæg vertu minni salu | vef þu agiætu verndar skaute | von min són er hialpar mónnum.
(EB)
Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit frygðin allra dygða,
megindrotningin manna og eingla,
móðir guðs og lækning þjóða;
þá eg mæðumz í nógum nauðum,
nálægri vertu minni sálu;
vef þú ágætu verndarskauti,
ván mín sönn þú hjálpar mönnum.
Heirdo mic nu himins oc jardar haaleit frigdinn allra digda, meyo drottninginn manna oc eingla mod[…] guds oc lǫcning þioþa, Þa ec mǫdunst i nogum naudom nalǫgri verto minni salo, vef þu agioto verndar scauti, von myn sounn þu hialpar maunnom
(EB)
Skj: Eysteinn Ásgrímsson, Lilja 86: AII, 390-1, BII, 412-3, Skald II, 226, NN §2983.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.