Hrólfs saga kraka — chs 34-35
- 34.1. ‘Síðan ferr Bǫðvarr leið sína til Hleiðargarðs. Hann kemr konungs atsetu. Bǫðvarr leiðir þegar hest sinn á stall hjá konungs hestum hinum beztu ok spyrr øngvan a...’
- 34.2. ‘Bǫðvarr gengr þangat ok spyrr, hverr þar væri í beinahrúgunni. Þá var honum svarat heldr óframliga:
‘Hǫttr heiti ek, bokki sæll.’
‘Hví ertu hér,’ spyrr Bǫðvar...’
- 34.3. ‘Bǫðvarr þrífr til hans ok hnykkir honum upp ór beinahrúgunni. Hǫttr kvað þá hátt við ok mælti:
‘Nú viltu bana mér! Gør eigi þetta, svá sem ek hefi nú vel um bú...’
- 34.4. ‘Bǫðvarr mælti: ‘Ekki muntu nú fá skjaldborgina gǫrða lengr.’
Hǫttr mælti: ‘Skaltu nú bana mér, bokki sæll?’
Bǫðvarr bað hann ekki hafa hátt, tók hann upp síða...’
- 34.5. ‘Síðan gekk Bǫðvarr til þess rúms, sem hann hafði áðr tekit, ok leiddi eptir sér Hǫtt, setr þar hjá sér, en er svá hræddr, at skelfr á honum leggr ok liðr, en þó...’
- 34.6. ‘Eptir þat kveldar, ok drífa menn at hǫllunni, sjá Hrólfs kappar, at Hǫttr var settr í bekk upp, ok þykkir þeim sá maðr hafa gert sik ærit djarfan, er þetta hefi...’
- 34.7. ‘Hirðmenn hafa nú sama vanða ok kasta fyrst smám beinum um þvert gólfit til Bǫðvars ok Hattar. Bǫðvarr lætr sem hann sjái eigi þetta. Hǫttr er svá hræddr, at han...’
- 34.8. ‘Bǫðvarr bað hann þegja. setr við holan lófann ok tekr svá knútunni ok fylgir leggrinn með. Bǫðvarr sendir aptr knútuna ok setr á þann sem kastaði, ok rétt frama...’
- 34.9. ‘Kemr nú þessi fregn fyrir Hrólf konung ok kappa hans upp í kastalann, at maðr mikilúðligr sé kominn til hallarinnar hafi drepit einn hirðmann hans, vildu þeir l...’
- 34.10. ‘‘Því var næsta,’ sǫgðu þeir.
Komsk þá fyrir Hrólf konung ǫll sannindi hér um. Hrólfr konungr sagði þat skyldi fjarri, at drepa manninn. ’
- 34.11. ‘‘Hafi þit hér illan vanða upp tekit, at berja saklausa menn beinum; er mér í því óvirðing, en yðr stór skǫmm, gøra slíkt. Hefi ek jafnan rœtt um þetta áðr, ok h...’
- 34.12. ‘Bǫðvarr gengr fyrir konung ok kvaddi hann lystiliga. Konungr spyrr hann at nafni.
‘Hattargriða kalla mik hirðmenn yðar, en Bǫðvarr heiti ek.’
Konungr mælir, ‘...’
- 34.13. ‘Konungr mælir, ‘Viltu vera minn maðr ok skipa rúm hans?’
Bǫðvarr svarar, ‘Ekki neita ek at vera yðar maðr, ok munu vit ekki skiljask svá buit, Hǫttr, ok dvelja...’
- 34.14. ‘Bǫðvarr gengr nú til þess rúms sem honum líkaði, en ekki vildi hann þat skipa sem hinn hafði áðr. Hann kippti upp í einhverjum stað þremr mǫnnum, ok síðan settu...’
- 35.1. ‘Ok sem leið at jólum, gørðusk menn þar ókátir. Bǫðvarr spurði Hǫtt hverju þat sætti; hann sagði honum at dýr eitt hafi komit tvá vetr í samt, mikit ok ógurligt....’
- 35.2. ‘Bǫðvarr mælti: ‘Ekki er hǫllin svá vel skipuð sem ek ætlaði, ef eitt dýr skal hér eyða ríki ok fé konungsins.’
Hǫttr sagði: ‘Þat er ekki dýr, heldr þat it mest...’
- 35.3. ‘Allir heita hér góðu um at gøra eptir því, sem konungr bauð.
Bǫðvarr leynisk í burt um nóttina. Hann lætr Hǫtt fara með sér, ok gørði hann þat nauðugr ok kalla...’
- 35.4. ‘Nú sjá þeir dýrit, ok því næst œpir Hǫttr slíkt sem hann má ok kvað dýrit mundi gleypa hann. Bǫðvarr bað bikkju þá þegja ok kastar honum niðr í mosann, ok þar l...’
- 35.5. ‘Eptir þat ferr hann þangat, sem Hǫttr liggr. Bǫðvarr tekr upp ok berr þangat, sem dýrit liggr dautt. Hǫttr skelfr ákaft. Bǫðvarr mælir:
‘Nú skaltu drekka blóð ...’
- 35.6. ‘Bǫðvarr mælti:
‘Helzt ertu nú sterkr orðinn, ok ekki vænti ek, þú hræðist nú hirðmenn Hrólfs konungs.’
Hǫttr sagði: ‘Eigi mun ek þá hræðast upp frá þessu ok e...’
- 35.7. ‘Þeir gøra nú svá. Eptir þat fara þeir heim ok hafa kyrrt um sik, veit enginn maðr, hvat hafa iðjat.
Konungr spyrr um morguninn, hvat þeir viti til dýrsins, hvá...’
- 35.8. ‘Konungr bað menn forvitnask, hvárt engin sæi líkindi til, at þat hefði heim komit. Varðmenn gerðu svá ok kómu skjótt aptr sǫgðu konungi, at dýrit fœri þar ok he...’
- 35.9. ‘Konungr horfði á dýrit ok mælti síðan:
‘Øngva sé ek fǫr á dýrinu, en hverr vill nú taka kaup til ok ganga í móti því?’
Bǫðvarr mælti: ‘Þat væri næsta hrausts ...’
- 35.10. ‘‘Já,’ sagði Hǫttr, ‘ek mun til þessa ráðast.’
Konungr mælti: ‘Ekki veit ek, hvaðan þessi hreysti er at þér komin, Hǫttr, ok mikit hefir um þik skipazk á skammr...’
- 35.11. ‘Konungr mælti, ‘Hvat má vita, nema fleira hafi skipzk um hagi þína en sjá þykir? Því fæstir menn þykjask þik kenna, at þú sért hinn sami maðr. Nú tak við sverði...’
- 35.12. ‘Bǫðvarr mælir, ‘Sjáið nú, herra, hvat hann hefr til unnit.’
Konungr segir, ‘Víst hefir hann mikit skipask, en ekki hefr Hǫttr einn dýrit drepit; heldr þú þat g...’
- 35.13. ‘Konungr mælir, ‘Vissa ek, þá þú komst hér, at fáir mundu þínir jafningjar vera, en þó þyki mér þat þitt verk frækiligast, at þú hefir gert hér annan kappa, þar ...’