Þó griet hun nú, sárra súta
sverði nist í bringu og herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hanganda á nöglum stangaz.
Armar sviddu á brýndum broddum;
brjóst er mætt með þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Þó griet hun nú, nist í bringu og herðar sverði sárra súta; einbernið sitt, sjálfan drottin, sá hun hanganda, stangaz á nöglum. Armar sviddu á brýndum broddum; brjóst er mætt með þessum hætti; særðiz bæði sannheilög sonr og móðir fyrir græðing manna.
Nevertheless she now wept, pierced in breast and back by a sword of grievous sorrows; her only begotten child, the Lord himself, she saw hanging, being pierced on nails. The arms burned from the sharpened points; the breast is enervated in this way; the truly holy son and mother are both wounded for the salvation of men.
[1] súta ‘sorrow’: Skj B’s sáta is a misprint (JH).