Fúss emk, þvít vann vísir,
— vas hann mestr konungr flestra —
— drótt nemi mærð — ef mættak,
manndýrðir, stef vanda.
Greitt má gumnum létta
guðs ríðari stríðum;
rǫskr þiggr allt, sem œskir,
Óláfr af gram sólar.
Fúss emk vanda stef, ef mættak, þvít vísir vann manndýrðir; hann vas mestr konungr flestra; drótt nemi mærð. Guðs ríðari má greitt létta stríðum gumnum; rǫskr Óláfr þiggr allt, sem œskir, af gram sólar.
I am eager to compose a refrain, if I can, because the prince attained manly qualities; he was the greatest king among most [rulers]; may the court receive the praise poem. God’s knight [SAINT = Óláfr] can easily alleviate afflictions for men; brave Óláfr gets all he desires from the king of the sun [= God].
[6] ríðari: so Bb, ‘ridadri’ Flat
[6] ríðari ‘knight’: This is one of the earliest instances of the word in poetry, though see Mberf Lv 2/2II, which is earlier. The kenning Guðs ríðari ‘God’s knight’ also occurs in Árni Gd 32/1IV.
case: nom.