‘Hvat hafim, Sjǫfn, at sitja,
seims’ (mælti þat) ‘heima?’
(elda njótr við ítra
ulfvíns konu sína).
‘Eigum oss at lægja,
einn réttr þvíat goð beinir,
— reyndrs, sás stríð má standask
stór — farnaði órum.’
‘Hvat hafim, Sjǫfn seims, at sitja heima?’; njótr elda ulfvíns mælti þat við ítra konu sína. ‘Eigum at lægja oss, þvíat einn réttr goð beinir farnaði órum; reyndrs, sás má standask stór stríð.’
‘What do we gain, Sjǫfn <goddess> of gold [WOMAN], by staying at home?’; the user of the fires of wolf-wine [BLOOD > SWORDS > WARRIOR] said that to his splendid wife. ‘We must humble ourselves because the one true God furthers our fortune; that one is well-proven who can endure great distresses.’
[6] einn réttr ‘the one true’: The letters are partially damaged but legible nevertheless. This reading is found in Sveinbjörn Egilsson 1833, but Finnur Jónsson (1887 and Skj A) and Kock (cf. NN §2132) apparently could not read the ‘re’. Sveinbjörn’s reading was restored by Jón Helgason 1932. Kock suggested einréttr (NN §§2132, 2492).