Bænheyrðu, Máría, mína
málsgnótt og bjarg sálum;
miskunnar þarf eg þinnar,
þýð mær guði kærust.
Líðr að ljósu kvæði;
lofi þínu vil eg ofra;
skyldr em eg góðu að gjalda,
göfug prýði, þier, jöfra.
Bænheyrðu, Máría, mína málsgnótt og bjarg sálum; eg þarf miskunnar þinnar, þýð mær, kærust guði. Líðr að ljósu kvæði; eg vil ofra lofi þínu; eg em skyldr að gjalda þier góðu, göfug prýði jöfra.
Be attentive, Mary, to my speech-abundance, and save my soul; I need your mercy, kind maiden, most dear to God. The bright poem draws to its end; I will exalt your praise; I am obliged to reward you with good, noble adornment of princes [= Mary].