Bænheyrðu, Máría, mína
málsgnótt og bjarg sálum;
miskunnar þarf eg þinnar,
þýð mær guði kærust.
Líðr að ljósu kvæði;
lofi þínu vil eg ofra;
skyldr em eg góðu að gjalda,
göfug prýði, þier, jöfra.
Bænheyrðu, Máría, mína málsgnótt og bjarg sálum; eg þarf miskunnar þinnar, þýð mær, kærust guði. Líðr að ljósu kvæði; eg vil ofra lofi þínu; eg em skyldr að gjalda þier góðu, göfug prýði jöfra.
Be attentive, Mary, to my speech-abundance, and save my soul; I need your mercy, kind maiden, most dear to God. The bright poem draws to its end; I will exalt your praise; I am obliged to reward you with good, noble adornment of princes [= Mary].
[4] þýð: so 399a‑bˣ, ‘þ[...]’ B
[4] þýð ‘kind’: Only the initial letter is legible in B. Here, with Skj and Skald, the 399a-bˣ transcript’s reading, þýð f. nom. sg. ‘meek, kind’ is adopted, construed with mær ‘maiden’. Rydberg reconstructs þar (adv.) ‘there’. He construes ek þarf þar miskunnar þinnar, mær Guði kærust ‘I need your mercy there, maiden most dear to God’, though the referent of þar is not clear.