‘Ér meguð undir stórar
yðars græðis sjá blæða;
þær eru sýnt, þó at sárar,
saklausum mér vaktar,
mín því at mildi raunar
mest ok yðrir lestir
veldr því, at verða skyldi
vísi lýðs fyr píslum.
‘Ér meguð sjá yðars græðis stórar undir blæða; þær eru, þó at sárar, sýnt vaktar mér saklausum, því at raunar veldr mest mín mildi ok yðrir lestir því, at vísi lýðs skyldi verða fyr píslum.
‘You may see your healer’s great wounds bleed; they are, though grievous, clearly dealt me guiltless, for in reality my mercy and your sins most cause it, that the prince of the people should be subjected to torments.
[2] græðis ‘healer’s’: Just as in 31/3, when lýðs læknir ‘mankind’s healer [= Christ]’ dies, the use of græðir is paradoxical here; the one who heals is himself afflicted with wounds. The nomen agentis, formed from græða ‘to grow, nourish, heal’ also resonates with the poem’s recurrent use of ár ‘(year’s) abundance’ in kennings for God or Christ.