Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es kom sunnan,
gang, þars gamlir sprungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms munnrjóðr, hilmir Mœra, vann, es kom sunnan, gang upp at Leiru, þars gamlir geirar sprungu. Varrandi, fjarri sjá á byggðu landi Peitu, varð brenndr fyr Njǫrðum víga; bœr heitir svá.
The reddener of the mouth of the sword [(lit. ‘mouth-reddener of the sword’) SWORD BLADE > WARRIOR], the ruler of the Mœrir [NORWEGIAN KING = Óláfr], when he came from the south, fought his way up to the Loire, where old spears shattered. Varrandi, far from the sea in the settlements of Poitou, was burned for the Nirðir <gods> of battles [WARRIORS]; the town is so named.
[1] Malms: so Holm2, J2ˣ, 73aˣ, 68, 75c, 325V, 325VII, Bb, Flat, Tóm, ‘Mals’ Kˣ, malms with malmr written above R686ˣ, malm 78aˣ, 61
[1, 2] malms munnrjóðr ‘the reddener of the mouth of the sword [(lit. ‘mouth-reddener of the sword’) SWORD BLADE > WARRIOR]’: Meissner would count this and similar expressions for sword blades as free combinations (freie Verbindungen, Meissner 163) rather than kennings as such.