Sviðurr ok Skollvaldr, Siggautr ok Viðurr,
Sviðrir, Báleygr, Sigðir, Brúni,
Sigmundr, Svǫlnir, Síðskeggr ok Njótr,
Olgr, Biflindi ok Ennibrattr.
Sviðurr ok Skollvaldr, Siggautr ok Viðurr, Sviðrir, Báleygr, Sigðir, Brúni, Sigmundr, Svǫlnir, Síðskeggr ok Njótr, Olgr, Biflindi ok Ennibrattr.
Sviðurr and Skollvaldr, Siggautr and Viðurr, Sviðrir, Báleygr, Sigðir, Brúni, Sigmundr, Svǫlnir, Síðskeggr and Njótr, Ólgr, Biflindi and Ennibrattr.
[2] Viðurr: In Grí 49/7 (NK 67) the name is interpreted as that of a war god (Viðurr at vígum ‘Viðurr in battles’), which may be connected with the weak verb viða ‘kill, destroy’ (see Noreen 1912a, 1-3); hence ‘destroyer, killer’. Alternatively, Falk (1924, 33) argues that this Óðinn-heiti was originally an eponym which is still preserved in place names in Bohuslän, Sweden, e.g. Väderöar, Väderfjord (cf. OE Weder-Gēatas or Wed(e)ras pl. ‘the Geats’, a tribe from southern Scandinavia mentioned in Beowulf ll. 225, 423, 1492 etc.). This Óðinn-name occurs quite frequently in poetry.