Blóð fremr — hlǫkk at háðisk,
heldr slitnar dul — vitni;
skjǫldr, en skatnar foldir,
skelfr harðr, taka varða.
Fal lætr of her hvítan
hollr gramr rekinn framðan;
en tiggja sonr (seggjum
svalr brandr) dugir (grandar).
Blóð fremr vitni; heldr slitnar dul, at hlǫkk háðisk; harðr skjǫldr skelfr, en skatnar taka varða foldir. Hollr gramr lætr hvítan rekinn fal framðan of her; svalr brandr grandar seggjum, en sonr tiggja dugir.
Blood benefits the wolf; rather, concealment is ended that a battle was waged; the hard shield shakes, and men begin to defend the lands. The loyal lord makes the white inlaid spear-socket advance above the army; the cool sword injures men, and the ruler’s son [= Hákon] is capable.
[3] foldir: feldir W, fellir U
[3] foldir ‘the lands’: Most likely Østfold and Vestfold, the districts on the east and west side of Oslofjorden (so Konráð Gíslason 1895-7). See also Note to st. 17/2 above.