Gang hóf ek upp í Angri, eigraða ek á til Steigar;
skálm †glotadrra skroptu†, sk*arn tadda ek á til Karmtar,
elda mun ek á Jaðri ok at Útsteini blása.
Þá mun ek austr við Elfi, áðr dagr á mik skíni,
ok með brúðkonum beigla ok bráðliga gefit jarli.
Ek hóf upp gang í Angri, ek eigraða á til Steigar; skálm †glotadrra skroptu†, ek tadda sk*arn á til Karmtar, ek mun elda á Jaðri ok blása at Útsteini. Þá mun ek austr við Elfi, áðr dagr skíni á mik, ok beigla með brúðkonum ok bráðliga gefit jarli.
I began my expedition in Angr, I sauntered on to Steig; [my] short sword … , I spread dung [on the way] to Karmøy, I will kindle fire in Jæren and blow at Utstein. Then I will go east near the Götaälv, before day shines upon me, and lumber about with the bridesmaids and at once be given [in marriage] to the jarl.
[9] ‑konum: ‑gum 471
[9] ok beigla með brúðkonum ‘and lumber about with the bridesmaids’: In 471 this line reads með brúðgum brigla: brúðgum and brigla cannot be identified as Old Norse words, but brúðgum could be an incorrect form of brúðgumi ‘bridegroom’. Ásgeir Blöndal Magnússon (ÍO) lists a verb bríglast (m. v.) which he regards as a dialect form equivalent to brenglast ‘become mixed up’. Ms. 340ˣ reads ok með búkonum beigla ‘and lumber about with the farm-women’. The verb beigla is a late word, attested several times in rímur (Finnur Jónsson 1926-8: beigla).