Dag vas hvern, þats Hǫgna
hurð rjóðask nam blóði,
ár, þars úti vôrum,
Ilmr, í fǫr með hilmi.
Kneigum vér, síz vígum
varð nýlokit hǫrðum,
fyllar dags, í fǫgrum,
fit, Lundúnum sitja.
Hvern dag vas, þats hurð Hǫgna nam rjóðask blóði, ár, þars vôrum úti, Ilmr, í fǫr með hilmi. Vér kneigum, síz nýlokit varð hǫrðum vígum, fit dags fyllar, sitja í fǫgrum Lundúnum.
Every day it came about that the door of Hǫgni <legendary hero> [SHIELD] was reddened with blood, the year when we were out, Ilmr [lady], on the expedition with the king. We are able, since hard battles have recently ended, meadow of the day of the sea [GOLD > WOMAN], to sit in pleasant London.
[4] Ilmr ‘Ilmr [lady]’: A goddess-heiti functioning as a half-kenning for ‘woman’; cf. st. 7/6 Syn, and Note. The speaker is to be imagined as telling the tale of his brave deeds to this female companion (see Introduction).