Ek skil œrit gǫrla,
— erumk leið* fǫður reiði —
— harðr skyli drengr á dýrðir —
danskr hæll, hvat þú mælir.
Heldr vilk við stoð standa
staglútr drifinn úti,
váða Gerðr, an verðak
varmr á þínum armi.
Ek skil œrit gǫrla, danskr hæll, hvat þú mælir; reiði fǫður erumk leið*; drengr skyli harðr á dýrðir. Heldr vilk standa við stoð, staglútr drifinn úti, Gerðr váða, an verðak varmr á þínum armi.
I understand clearly enough, Danish lady, what you are saying; [your] father’s anger is hateful to me; a warrior should be hardy in glorious actions. I wish rather to stand beside the post, leaning like a forestay, storm-beaten out at sea, Gerðr <goddess> of garments [WOMAN], than to get warm in your arms.
[6] úti ‘out at sea’: This could simply mean ‘outside’, but the word drifinn ‘storm-beaten’ and the condensed simile in staglútr ‘leaning like a forestay’ encourages the assumption that the helmingr is about seafaring.