Þrot vas sýnt, þás settusk
sinn róðrs við hlum stinnan
— maðr lét ǫnd ok annarr
ófár — búendr sárir.
Ok hjǫrkrafðir hǫfðu
huggendr Munins tuggu
gauks við gjǫlfrum leikna
grunnu* sand í munni.
Þrot vas sýnt, þás sárir búendr settusk við sinn stinnan hlum róðrs; maðr lét ǫnd ok ófár annarr. Ok hjǫrkrafðir huggendr gauks tuggu Munins hǫfðu sand í munni við grunnu*, leikna gjǫlfrum.
Exhaustion was obvious when wounded farmers seated themselves by their unbending oar-handle; a man gave up his life, and not a few others. And the sword-claimed comforters of the cuckoo of Muninn’s <raven’s> mouthful [CORPSE > EAGLE > WARRIORS] had sand in their mouths by the shallows, swept by the waves.
[2] róðrs: so Kˣ, ‘roðs’ FskBˣ, ‘raðrs’ FskAˣ, róðr F, J1ˣ, J2ˣ, 61, 325IX 1 a, Bb
[2] stinnan hlum róðrs ‘unbending oar-handle’: Lit. ‘unbending handle of rowing’; cf. Jesch (2001a, 154). The Hkr and ÓT variant stinnan þrǫm róðrs translates it as ‘unbending edge of rowing’, i.e. ‘railing’, which is an equally good reading.