Enn segir auðar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
Nús sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir sumr seggr kenni auðar frá tyggja sôrum eða braut of kumnum austr ór gnaustan malma. Nús morð siklings sannfregit sunnan ór miklum styr; kannka mart við veifanarorði manna.
Still some warrior tells the master of riches [MAN] that the ruler was wounded or escaped eastwards from the clashing of metal weapons [BATTLE]. Now the slaying of the king is truly heard of out of the south from the great battle; I do not care much for vacillating words of men.
[1] kenni: so Kˣ, 22ˣmarg, F, J1ˣ, J2ˣ, 61, 53, 54, 325VIII 2 g, Bb, Flat, kennir FskAˣ
[1] kenni auðar ‘the master of riches [MAN]’: Probably the skald himself, cf. auðhnykkjanda ‘wealth-strewer’ Hfr Lv 18/6V (Hallfr 21). The kenning could alternatively refer to Óláfr, but this entails a complex syntactic arrangement (suggested as an alternative in Hkr 1991). Fsk’s reading kennir (nom.) could be taken as an apostrophe to an unknown person, unusual in an encomium, or as an attempt to supply a subject immediately after the verb segir ‘tells’.
case: dat.