Ólafr kunni blóthús brenna,
Bráðan hitti Magnús váða,
Harald frágum vier hjörleiks mildan,
Hans arfi tók nú við starfa,
dróttar vinr fekk helverk hættan.
hníga riett á enskri sliettu.
sóttum píndr, þá er örlög enduz.
ágætt fall sá er hlaut til vallar.
Ólafr, sá er hlaut ágætt fall til vallar, kunni brenna blóthús. Magnús hitti bráðan váða, píndr sóttum, þá er örlög enduz. Vier frágum Harald, mildan hjörleiks, hníga riett á enskri sliettu. Arfi hans tók nú við starfa; vinr dróttar fekk hættan helverk.
Óláfr, who got a famous fall to the ground [death], burnt sacrificial buildings. Magnús encountered sudden danger, tormented by illness, when his fortunes came to an end. We [I] have heard that Haraldr, generous with sword-play [BATTLE], certainly fell on an English field. His heir now took on the business [of government]; the friend of the people [RULER = Magnús or Óláfr Haraldsson] contracted a dangerous mortal illness.
[7] píndr sóttum ‘tormented by illness’: Magnús inn góði ‘the Good’ died of an unspecified feverish illness in Jutland on 25 October 1047 (ÍF 23, 168-71; Andersson and Gade 2000, 181-4). Anon Nkt 34II also records his death from illness.