Sveinn át sigr at launa
sex þeim, es hvǫt vexa,
innan eina gunni,
ǫrleiks, Dana jǫrlum.
Varð, sás vildit forða,
vígbjartr, snǫru hjarta,
í fylkingu fenginn
Fiðr Árnasonr miðri.
Sveinn át at launa þeim sex jǫrlum Dana sigr innan eina gunni, es hvǫt ǫrleiks vexa. Fiðr Árnasonr, sás vildit forða snǫru hjarta, varð vígbjartr fenginn í miðri fylkingu.
Sveinn does not have to reward those six jarls of the Danes for victory in one battle, in whom the incitement of munificence does not swell. Finnr Árnason, who did not want to save his valiant heart, was, battle-bright, captured in the midst of the troop.
[6] snǫru: so 39, F, E, J2ˣ, 51ˣ, FskAˣ, 302ˣ, Mork, H, Hr, Flat, ‘snóru’ or ‘sno᷎ru’ Kˣ, snara FskBˣ
[5, 6] forða snǫru hjarta ‘save his valiant heart’: The phrase is a variant of forða fjǫrvi ‘save one’s life’ in Arn Hryn 6/7 and widely in prose, rather as hverr fótr ‘every foot’ stands for the whole warrior in st. 15/8 of the present poem.