Ísls ch. 87

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þetta sumar komu þeir út á Eyrum Gissur Þorvaldsson og félagar hans þeir sem verið höfðu í Noregi um veturinn. Sögðu þeir út víg Jóns með þeim atburðum sem orðið höfðu. Reið Valgarður Guðmundarson í Reykjaholt og sagði Snorra tíðindin og þótti Gissuri hann ekki bera sér mjög söguna. En er Þorvaldur Gissurarson varð var við orðróm þann sem á lék um vígið Jóns lagði hann fund með þeim Gissuri og Snorra og á þeim fundi sór Gissur fimmtardómseið að hann hefði í öngum ráðum verið með Ólafi um víg Jóns og vildi þá réttum skilnaði skilja í alla staði. Lét Snorri sér það allt vel skiljast er Gissur sagði. Fóru þau Ingibjörg þá bæði til einnar vistar og var þeirra hjúskapur jafnan óhægur og segja það flestir að hún ylli því meir en hann en þó unni hún honum mikið. Þeim varð barns auðið og var það sveinn og hét Jón og lifði litla hríð. Eftir það dró til hins sama um þeirra ósamþykki og áttu þeir þó allan hlut í að semja með þeim, Þorvaldur og Snorri, og gáfu þeir þeim þá til samþykkis sín tuttugu hundrað hvor þeirra og var þó sem ekki gerði. Og kom því svo að skilnaður þeirra var ger að því er kallað var. Guðmundur biskup fór út um sveit um sumarið. Þetta var kallað sandsumar. Þá var uppi eldur í sjónum fyrir Reykjanesi og var grasleysi mikið. En er Guðmundur biskup kom í sveit Þórðar Sturlusonar fékk hann til Sturlu son sinn að fara með biskupi og skipa fólki hans á gistingar því að Guðmundur biskup hafði þá með sér mikið fjölmenni. Hann var fluttur af Eyri til Bjarnarhafnar á því skipi er Langhúfur hét og á annarri ferju mikilli var flutt lið hans. En þaðan fór hann til Helgafells en þá á Eyrar til Páls prests Hallssonar. En er hann var þar kominn kom þar Sturla Sighvatsson og Kolbeinn bróðir hans og Órækja Snorrason og ruddu frá honum flestu fólki en biskup lét hann fara inn til Dala og svo norður Haukadalsskarð og svo í sýslu sína. Um haustið fór yfir land allt sótt sú er hettusótt var kölluð. Af henni andaðist Ingimundur Jónsson og margt annarra manna. Hann var þá í ferð með Sturlu og átti bú að Skáney í Reykjardal hinum nyrðra.