Ísls ch. 53

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um haustið litlu síðar bjuggust Jónssynir að fara til Ísafjarðar til rána eða forvitnast ef þeir yrðu varir við Þorvald. Þeir voru nær þrír tigir manna og riðu flestir en umrenningar gengu. Þeir fóru vaðil um Þorskafjörð og riðu upp eftir Þorgeirsdal. En er þeir fóru upp úr dalnum og á brekkubrúnina upp úr fjalldalnum, þeim er gengur upp af Ísfirðingagili, hlaupa upp menn fyrir þeim. Var þar Þorvaldur og nær fimm tigir manna. Voru þeir flestir á göngu. Jónssynir köstuðu um hestum sínum og bað Ingimundur þá ríða í fjall upp. Þeir sneru ofan eftir dalnum. Hrútur hét maður en annar Tyrfingur. Þeir sneru vestur á fjallið og reið Þorvaldur fyrst eftir þeim þar til er dróst hestur hans. Síðan sneri hann ofan eftir dalnum. Þeir Hrútur voru vegnir báðir. Halldór son Eilífs Snorrasonar og Skögul-Álfur sneru suður á fjallið og urðu teknir og særðir til ólífis. Jónssynir riðu sem mest máttu þeir. Bergþór kastaði skildi sem frægt er orðið en Filippus Kolbeinsson tók upp. Hleyptu þeir þar til er þeir komu yfir Þorskafjörð. Þeir skildu þar. Fóru Bergþór og Einar naut út á Hóla og tóku þar skip og fóru út í Akureyjar. Þeir Brandur og Ingimundur sneru til Króksfjarðar og námu eigi staðar fyrr en í Saurbæ, fóru þaðan til Sauðafells til Sturlu Sighvatssonar og dvöldust þar litla hríð. Þaðan fóru þeir suður í Stafaholt og tók Snorri við þeim Ingimundi en Brandur var að Sauðafelli lengstum þann vetur en Bergþór á Eyri með Þórði Sturlusyni. Hér um var þetta kveðið: En er Sturla Bárðarson heyrði þetta kvað hann vísu: Þetta var enn kveðið: Þá er Jónssynir drógu undan Þorvaldi fór hann út á Hóla og tók þar skjöldu sína, fór síðan heim og dvaldist litla hríð heima áður hann fór út í fjörðu með fjölmenni. Hrafnssynir urðu við varir og söfnuðu mönnum fyrir á Eyri og höfðu hvorirtveggju mikið fjölmenni og kom Þorvaldur á Eyri. En bændur gengu millum þeirra og leituðu um sættir og varð það að sætt að Magnús biskup skyldi gera með þeim mönnum sem hann vildi við hafa en Hrafnssynir ganga frá liðveislu við Jónssonu. En er Hrafnssynir gengu til festu við Þorvald stóðu þeir Oddur Álason og Aron Hjörleifsson uppi undir virkinu og töluðu og vildu eigi ganga til festu við Þorvald. Það vildi Þorvaldur síðan virða til fjörráða við Odd sem síðan mun enn sagt verða. Eftir sætt þessa fór Þorvaldur heim til Vatnsfjarðar og sat í búi sínu um veturinn.