GDýr ch. 17

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Brennusumarið og annað eftir komu engi skip fyrir norðan land og dvöldust utanferðir þeirra manna er til voru ætlaðir. Þá bjó Þorgrímur alikarl á Möðruvöllum í Hörgárdal. Hann átti Guðrúnu Önundardóttur. Guðmundur hinn dýri fór að féföngum alla vega. Hann fór norður á Sléttu og til Grímseyjar með ferju er hann átti að fá í bú sitt og til gjalda. Hann bað og víða fjár og svo lét hann aðra fara. Kolbeinn Tumason var í brottu úr búi sínu hinn fyrsta vetur og var að Þingeyrum. Þá gerði Þorgrímur flugumann og kom sá engu fram en Kolbeinn galt engi fé síðan. Í þenna tíma voru þeir Önundarsynir kynnisvist á Möðruvöllum, Vigfús og Hámundur og Þórður, honum höfðu verið gefin grið í brennunni og var barn að aldri og nývígður til prests. Vigfús var og prestur og hafði ekki til sætta gengið og látið sem honum væri ekki að langt. Þar var og á búi Fálki Dálksson og sá sekur maður með honum er Starkaður hét. En að dagverðarmáli of daginn komu fram fyrir þá svið af fé og eigi neitt annað. Þorgrímur spurði: Hví sætir harkafæla sjá? Þætti mér nú heldur til annars um vart fyrir manna sakir. Guðrún svarar: Ekki verður mér jafn drjúgdeilt sem sviðin. Vigfús bróðir hennar svarar: Ekki er það að þú minnir oss eigi á sviðin. Og þann sama dag fóru þeir Þorgrímur fimmtán saman út í Arnarnes. Þar átti Hákon Þórðarson bú. Þeir fóru á beggja vit, fjár og mannhefnda. Hákon var eigi heima. Þeir rændu þar og tóku brott tíu hundruð mórendrar vöru er Hákon hafði ætlað til utanferðar sér. En þar var engi forstaða önnur en Guðrún mælti mart hrapaðlegt við þá, kona Hákonar. En er þeir komu á Möðruvöllu stóð Guðrún Önundardóttir í durum og kvaðst eigi vilja innhýsa ránsfé. Þeir færðu það á Laugaland. Þar bjuggu þeir þá Bjarnarsynir, Sighvatur og Eyvindur. En þegar þeir voru í brottu farnir var Hákoni ger njósn og sagt er hann var á skipi út við Hjaltaeyri og þeir fimm saman, Hildibrandur bróðir hans og Þorsteinn Urða-Steinn og Arnþrúðarsynir Þorsteinn og Snorri. Og þegar þeir urðu þess varir fóru þeir út með landi til Svarfaðardals og lentu við ósinn og drógu upp skip sitt og fóru þaðan til Sökku og fóru þaðan með þeim Klængur og Brandur Arnþrúðarsynir. Fóru síðan upp eftir dal um nóttina og ætluðu til fundar við Kolbein því að þeim þótti það auðveldara en finna Guðmund er hann var norður á Melrakkasléttu. Fara nú uns þeir koma þar sem heitir Litla-Skarð í ofanverðum dal. Þar snúa þeir aftur för sinni ofan eftir dal og höfðu dagverð að Urðum, þar bjó þá Ormur prestur Fornason, og þaðan til Sökku. Var Klængur þar eftir. Fóru nú til skips síns sex saman og reru austur um Hrísey þar er kallaður er Laugarkambur og lögðust þar til svefns á skipinu. En er Brandur vaknaði þá voru þeir svo hámæltir að honum þótti sér nær annars hugar við verða. Þeir töluðu um það að Þórður mundi eigi fritt fara í Laufási og þeir mundu fara þannig og hafa hann við sér. Lentu nú skipi sínu í poll þann er þar gengur norðan að túni, gengu til húss og átu þar náttverð. Síðan var búið um þá í stofu og lögðust niður til svefns og var hún lukt innan. En Þórður var eigi heima.