PGG ch. 34

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þeir létu út drottinsdagsmyrgin divisio apostolorum. Biskupsefni hafði sendan Kollsvein Bjarnarson frá skipi norður um fjörð að sækja vatnskjöröld sín og kemur hann norðan að firði þá er skipið lét út og er orðinn strandarglópur. Þar koma þá að þrír menn róandi, Narfi úr Brekku, og voru komnir austan úr Flatey með skreið. Kollsveinn segir þeim til sinna vandkvæða og skorar á þá til flutningar. Illa ertu við kominn, segir Narfi, og er þetta bæði þín nauðsyn og biskupsefnis og skal að vísu við þér verða. Þeir kasta þegar föngum af skipi, taka við Kollsveini og föngum hans og róa út undir segli eftir firði. Tekur vindur að vaxa og gengur kaupskipið undan. Narfi mælti er hann sér að undan bar hafskipið: Hversu langt róum vér nú eftir kaupskipinu áður þér þykir klækislaust eftir róið vorrar handar? Hann svarar: Út í fjarðarkjafta þar til er haf tekur við. Svo er jafnt, kvað Narfi, og skal svo vera. En er kaupskipið kemur út að Hrísey tekur biskupsefni til orða: Nú skal lægja segl og vil eg eigi sigla frá manni mínum þeim er á landi er enda vil eg segja messu í dag í eyjunni. Austmönnum var þetta mjög í móti skapi að ónýta svo hægan byr. En hann segir að þeim mundi hefna og mun guð láta verða meiri seinkan farar vorrar en þetta. En er þeir sjá að honum mislíkar þá var lagt segl og kastað akkeri. Gekk biskupsefni á land að segja messu. Nú þurftu þeir Narfi eigi lengra að róa og stígur Kollsveinn þar á skip. En um myrgininn eftir var byr og vilja þeir heimta upp akkeri sitt og er það fast. Þar ganga til aðrir að öðrum og leita í alls þess er þeim kemur í hug og gengur eigi upp. Þá er sagt biskupsefni. Hann gengur til og blessaði og mælti: Drottinn minn, leystu akkerið og tekur í strenginn. Þá losnar akkerið. Síðan taka þeir til og er þá laust, sigla síðan til Grímseyjar og liggja þar viku. Þá kemur á byr og sigla þeir norður fyrir Núpa. Þá kemur andviðri og rekur þá aftur allt vestur fyrir Skaga. Þá léttir þeim rétti og komast þeir annað sinn norður fyrir Langanes og kemur þá enn andviðri og rekur aftur vestur í haf. Þá dreymir konu um nótt á skipi þeirra að maður í biskupsbúningi gengi eftir skipinu og þar að er biskupsefni hvíldi og blessaði yfir hann. Hún þóttist vita að þar var Jón biskup. Um daginn eftir bað biskupsefni að taka skyldi til segls og sigla vestur um landið því að ganga á landnyrðingar og mun eigi ganga vilja fyrir norðan landið. Og var það ráðs tekið og sigla vestur um landið og svo fyrir Vestfjörðu og suður fyrir Snæfellsnes og svo suður fyrir Reykjanes, þá fyrir Eyjafjöll. Þá ganga á landnyrðingar og rekur þá suður í haf og verða varir við Suðureyjar og bera kennsl á og eru komnir við eyjar þær er Hirtir heita. Þar spurðu þeir andlát Sverris konungs. Þá ber þá suður í Írlandshaf og suður fyrir Írland og höfðu storm veðurs og heyra grunnföll alla vega frá sér. Þá mælti biskupsefni að allir menn skyldu ganga til skrifta og kennimenn allir skyldu gera krúnur sínar og skyldi stofna heit. Svo var gert sem hann bauð. Þeir heita að gefa alin af sekk hverjum og gera mann til Róms og gefa hálfa mörk vax fyrir mann til kirkna. Þá féll þegar veðrið og fengu byr til Noregs og fann biskupsefni Hákon konung í Björgvin og tók hann allvel við honum. Fór biskupsefni norður til Niðaróss og vígði Eiríkur erkibiskup hann til biskups.