PGG ch. 5

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú voru þeir Ingimundur og Guðmundur á Grenjaðarstöðum. Þá var hann tólf vetra og tók þá vígslur af Brandi biskupi til acolitatum. Vetri síðar vígði Brandur biskup hann til súbdjákns en fjórtán vetra til messudjákns. En hin fyrstu misseri var það til tíðinda að þá var veginn Ingimundur Jónsson bróðir Karls ábóta og þau misseri fór Páll Þórðarson úr Vatnsfirði og Sveinn Sturluson með honum með fjölmenni til Helgafells og tóku Hallgerði Runólfsdóttur og Valgerði dóttur hennar. Önnur misseri eftir var veginn Helgi Skaftason á alþingi fyrir það er hann brenndi kaupskip fyrir Páli austmanni er kallaður var Brennu-Páll. En eftir vígið mælti Þorvarður Þorgeirsson og fékk sjálfdæmi af Austmönnum og fékk hann af því virðing mikla. Þau misseri andaðist Snorri Kálfsson á Mel. Þriðju misseri Klængur biskup og þá féll Eysteinn konungur á Ré og Nikulás Sigurðarson. Og þau misseri voru skærur Arnórs Kolbeinssonar og Sveins Sturlusonar og hafði Sveinn riðið að hitta konu þá er Arnór meinaði og reið Arnór eftir honum við sjöunda mann og barðist við hann Maríumessudag hinn síðara hjá Svínavatni. En þeir Sveinn voru tveir saman og var förunautur hans tekinn og haldinn en Sveinn hljóp að Arnóri og hjó á hönd honum svo að hann var óvígur. En þeir sóttu hann sex og þóttust ganga af honum dauðum en Sveinn varð heill sára sinna en Arnór lifði við örkuml síðan. Af þessum atburð má skilja að Kolbeini var ættgengt að stilla lítt ákefð sína og reiði fyrir hátíðar sakir Maríu drottningar. Hin fjórðu misseri var vígður til biskups Þorlákur hinn helgi og þá tók Sverrir konungsnafn. Þá var Guðmundur sautján vetra.